Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Görünenlerin görünmiyenini seçti gözler.
üç gün yaşadı gönül gözü belleğinde
üç gün üç gece.

İlk gece nefes verdi
İkinci gece nefes alıp verdi

Dar sokak aralığında
güneşin kaçamak sızmaları
gölgesinde yetinilen az bir ışık
öpüşmeler serin.
Kısa zaman anlarında azıcık ışıkla gözler avutuldu

Özellikle koyu/yorum çaya şekeri
çorbaya tuzu
tadında bir dünya hepimizin hakkı.
Bitmişliğin neden çoğaltılmasında ısrar yatar
embiryonu ölü tohumda renksizlik arar gurur
Sahi gururun rengi nedir!

Emeksiz sevilerden uzak kalınmışlık
ve
kendi tercihidir yalnızlık.
Çözülse dil
derme çatma inançlar kesin yıkılır..

Bu akşam üzeri
kırmızı çaldım güneşten.

Elips çizerken dünya
yarın sabah
önce sen farkedeceksin içindeki sıcaklığı

Birgün
tinerci çocuk yolda giderken kaldırım üzerinde
eşit-demokratik
ve
adaletin pırıl pırıl parladığı bir ülke görüyor
ve

Sular yanmaz be ey şair
mermerinde
tunca benzeyen yüzü kalmadı
kaynarken
yüzünün derecesinde gözlerinde buğu
bakır çalığı küf tutmuş dünya var şimdi

Akılı;
aşk ile akide şekeri kıvamında tuttuğumda
gözümü gönül rahatlığında yumacağım uykuya.

Aşk;
soğuklardan doğuyor

Denek taşı olduğu hissettirildi
iki benlik ayakları yere basarken
havada uçuşuyordu pervaneler özlemler konaklamadan az öncesinde
Gayri meşru ışık çerçevesinde
masum zaman çizdi dediler
alında ak çizgiler..

yüz kaslarının bağlarından kopar direği
burnun sızlar.
Ağlayamazsan.

Üzülme.
Bükülmesin gündoğdu çiğdemlere