Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Babamın
bana bıraktığı kelimelerle ifadelerdeyim
helal olsun becerdiğin anamada
bıcırığı olan fırlamalığımıza
dokuz ay on gün çektiği zevkin ve ağırlığı olan bu yüke
anaerkilim artık

Sen;
beni salak bişee sanıyorsun emme
çaktım çiviyi hiyeroglif yazısının gramerine
hadi bul sert sessizleri granit tabletin yumuşamış kenarında -köşesinde.

Namerde muhtaç olmamaktan başka zenginlik var ise;

Öğretmeseydim sana
sürgün gidecektin el yordamıyla.
Yorgun ayaklarında aşinalık
koşardın aşk ateşinde yanmaya.

Yundun-yıkandın

Kusura bakma halil abi
kusura bakma
bu tenha köşelerde seni yalnız bıraktıysam
zifir olsun sarhoşluğum
beni bağışla

İzlemiyorum
bu kadar riya diz ve dizi boyu alışkanlık!
Yoksa!
biz yok muyuz,
soyulunca muz kabuğundan,
kaydı mı ayak altında kuyruklu yıldız samanyolundaki otlayan davarlara.

Söylemesinde beis yok
abes olsa da
bok çukurunda bile
yaşama sevincimizdeki yüzümüzün gülümsemesine
engel koyamaz hainler.

Oturur açarız yerkabuğunu,
ayıklarız taşların arasından pirinci
boşaltırız doluluğu çokluğa.

Aza kanaat getiren muhtarın azalarına hatırlatırız bu ödevi
deriz ki;

Bu ka/dar çelişki yorar adamı
yarın işe gidip yorulmak var
uyuyup dinleneyim bari
ekmek lazım bir topan bogazımızda,
familyamızda.

Kar yağdığı gün tozar
sevemem seni öylesine kaçamak

Bugünü tutukladığında
yarını yaşayamıyacaksın
bunu

Sen, içimde en yakın hissettiğim son kişisin
Buna;
turnaların sıcaklara özlemi de
istersen yerkürenin ortasındaki mağma de..
seni yadsımıyor bu ateş.