Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Hiç birşeyde gözümüz kamaşmıyor birtanem,
ayıksana
güneş bize benzer
zaman akıp gider emeğimizin-sevimizin erdeminde
uyardık-uyanırdık
göz kapaklarımız b/öylece kaldığında.

Hala böyle mahçup tiplerin olmasına şaşı/yorum baktıkça şaşı şaşı

Aşk; bir b/akış


birde tek göz odalı ki;

Aşk;
ruhun
bedeni oya/lamayıp
çeyiz-siz teslimidir yanmaya
bu tür insana özgü kül-(türü) dür
artık soluk alabiliyor trake solunumu sonsuzun içinde

Sevdiceğini serdi gözünün seyrimesine
bu yol tek çıkış haddinden vazgeçişte
yol karışabilir
çarşı karışabilir..
kalabalıkta aklında karışabilir.

İcazet,icabet ve cehalet yazıttı ki;
kilden külden haram kıldı hakkında helalini.
Toprağın garezi yok üzüme
ışık kırılır yeninden
sızar kalır şarap
acıların acısı mayasında olgunlaşıyor özün.

Uyku yok
dur yok
durak yok
yorgunluk var dünden kalan.
Birgün zang ölümünden gidersem
dert etmeyin

Farkında değilsen
Ama;
hep sana bakıyorum.
başımı yukarıya kaldırdığımda aklın düşüyor içerime
Güneşin doğuşundan akşamın alacakaranlığına uzanan zamanda.

Acelecilik için renk çalınmaz ki gökkuşağından
kuşağın -uçkurun hesabı kara çalmaz,
bakır bakracındaki sütün akından
karalar bağlama çalmadan gönül kapısını.

Yazılanlar alın yazısı değil

Yaşamla örtüşmek
hatta;
arzuyla öpmek
tüm saflığınla
çocuk masumiyeti kalbin de
gerçekle yüzleştin mi

Koptum kıymetsiz pragmatik değer-yargılarından
değerinde özgürlük ve onur İdraktan uzakta iken
Bu kadar olamaz
Bilinç;
El kapısı önünde inanç dilenirken
Oysaki