Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Kimse;
ayaklarının bastığı alanı ve anı!
sanıyor ki böyle

Dünya ve zaman Asi
rüyalar başına buyruk

Ağlasan yüzümde
gülen bir sahra oluşur
binbir yüzlere ç/ölüm olsun
yaşayan özüm

Emek ise emek!

İlerleyen bu uydu/ruk teknolojide,
gökyüzünde
yalnız gezen yıldızlarımız yok gayri
gayri -ihtiyari hedef bile şaşırttırır geri akıllılık
ardından;
öldürmeye özür dilemek bile yetmez köleliliğimize

Aşkı,
ne erkekler nede kadınlar yazmaz
gönül yazar
şiiri yazıyorum
olduğu yerden kurtuluyor zaman
şimdi ki zamanelik dinleniyor imgede.

Gülümse(ten)
gülüm sa(ten) okşamalar nasırların yontusunda za(ten)
abut kataloğundan aptalca güzelleşmeleri yedireceksin cildine
elbette bedava değil.

Zafiyet ve cahillik!

Deniz üstünde
gökyüzü altındaki katmanda boşlukta

Güneş;
suyun içinde gümüşi inmiş
bana ne kımıltılardan bu sessizlikte

Savaş çıkaranların
ve
savaşanların belleğinden yitip gitseydi sevişmek
Savaş günlük olağanlık sayılır
mesela,
yemek masasında çatalı ve bıçağı eline almak kadar olağan

Bazen susuyorum suyun başında
şırıltılara kapılıyor tınılar
Üzgünüm.

Halim-salim
ile

Geriye düşüp kalıyorsun ardında
gölge olup adım da bağlanıyor pahasına emeklemek
yürü ya kulum yürü
veyahut yürüt

çalınan saatler

Hayır,
böyle iki nokta üst üste
ve
Üç beş dış parantez ile duyumsatacaksa hayat mutsuzluğu
ve
üzüntüyü