Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Duvarlar arası silüetlerdi gölge
boyutun yakınlığa göz önü
uzaklığı.

Yanın yönün
ışık;

Duymasınlar

yalınlık-derinlik
ve
duruluğu kurutuyorum ıpıslak imgelerde
yeşil gözlerimde kıpkızıl rutubet kalıyor geçen zamana

Gariban tesellisi
dünden kalan bir yarının akşamüstüsünde
sahi sizi unutmuştuk nüfuz kütüğünde yazmayı,
alın yazınızla beraber.

Bir değil

Mikser olduğunu sezinlettiğinde,
başının dönmesi senin fırıldaklığın
Meltemim,
kur yamacımıza bi çilingir sofrası.

Bugün

Düşlerin gerçeğinde çocuk
büyüseydi eğer
el bebek gül bebek
sunulmuş sarmalında topaç mı
topaç
ipi başkasının elinde

Yaşamı tanımıyorum
tanık olurken insanlığa
ayıklıyorum çatalın ucuyla çipura balığını kılçığından
bir yudumda tükeniyor Söz..

Genzine kaçanlar!

Neye
gereksinimiz olduğunun dışında olduğunu bilmediğimiz bir şey var ki,
zaten
büyüleyici olanda o giz.

Belirsizliğine belirsiz

Büyüme yıllarıydı
seninle itilafa düşmediğimiz cephede
değişen bir şey çoktu.

Şaşırtıcı olmalı duyular,
bir o kadar da katkısı olmalı çoğalırken düşünce,

Ne zaman yağmur duysam
dilin yeşerir
Islandıkça;
açılır okyanus
seni düşündükçe
dalarım özlemin en derinine.

Yanılgılar;
gerçek ve doğrulardan geri kalmamış olsalardı
yanılgı olmayacaklardı

O ilk idi
iliğinde ilk sıcaklık.