Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Aklını taşırıyorsun başımdan. kıyıya bir kaç kulaç kala kıyıya soluğum tükenyor sevişmekten. İncir çekirdeği ile incir ağacının kovuğuna saray yaptılar taş duvar ustaları. Terzilerin; krallara aptalların göremiyeceği elbiseler dikmesiyle boyunun ölçütünde büyüdü yerküre haçlı seferleri başladı gece bekaretini gündüz kılıçların kuşanıldığı kemere bağladı.. emniyetteydi korku..

Yirmidört saatin!
on saatini namerde muhtaç olmamaya ayırdığımızda geride kalan
sadece bi dörtlük
çala-pala kuru sıkı fişek.

biz uyurken kuruluyor

Hangi iyiniyet taşını kaldırsam
altında adilik
sus-pus kıvrılmış,
ışığı görünce bakıyor.

can değil

Bir gün;
hayatını
ruhunu
bedenini paylaşma ahengin kalmıyacak.

Uyumu,uyumsuzluğu

Sert yalçın kaya yatağında
dar mağara ağzı zamanda
seller gibi boşalsın tenimizden sevda.

Sıkı sıkı sımsıkı sarıl
uçarken düşmeye yakın

Biz
kendimize çeki düzen verme işlemini
asgari düzeyde
etoburlara bıraktık
şimdi
ekmek parasına bilinç veriyoruz

Elbette;
hakkının hukukunda kendin olmanın özgünlüğü
özgürlüğüdür sevgi.

Mec-buruk zamanın denksiz vaktinde
çoğu kez

Avuçlarımın içinde kor tanesiydin
ne rüzgarlar
ne boranlar esti
hala yerli yerindesin
gün
ve günler geçtikçe hafifledin

Öyle güzelsin ki;
gemiler limanıma böyle salına salına yanaşmadı hiç.
saçlarında deniz senin
bir dalgasında perçem düşer yanağıma.

Öyle güzelsin ki;

Doğduktan sonraki
savaşım benim varlığım
acımasız sorgusuz silahlarım
senliği
evrenimden sildi
yok saydı düşlerimden.