Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Kabın içine koyunca,
su koyverip yeşeriyor estetik mestetik bulanıklıkta
hepsinin adı bir;
karanlıkta tadı kokusu ayırtsız.

Gerçekten

iki kurşunda vuracağım seni bakışlarımla
kurşuni özlemle.
Bu gözgöze gelmeler yetmezse
yüreğimin iki kuytusunda
yağmurun sırılsıklam hallerinden uzak gömeceğim içime

Teğet geçilmiş çelişkileri toparlamakta geçikip
rakıya su olarak katmakta olup,
elementlerin gönlünü alıyorum toprağa
yanıyor yeşil köşkün lambası yar

Islak ıslak bakma gökkuşağına yağmur sonrası

Dünya;
eyvallahsız dönsede galakside
güneşin etrafında
çok u/mutluyum çok insan tarafımızdan.

seviyorum olmanın özgürlüğüne zincir yok

Çırılçıplaktı
yalım yalım alevlerdi okşayan
sıcaklık,

önce yüreği serinledi sonra teni seyridi
erirken titrerken kemikleri mafsallarında

Muammaya girmek istiyorsun
giremiyorsun
deneyimler gözönünde,
tecrübeleri okuyorsun

bir kalıp çizmene gerek kalmak/sızın

İçimde;
huzur muzır yoktu

dengeydi derdim
Ancak;
yaşam müsait değil müsavi tarza

Herşeyden vazgeçtim
yok ettim delillerimi
Denize dökülmüştü içim

Deniz ile konuşuyordum

Aklım;
fikrimle sarıp sarmalamıyor günceli
Aderans yapmıyor ç/akılın-çimentonun ve huyum-suyum kıvamsızlığında sızlarken
ve,
çeliğe su veren ellerde aç ve açıkta kalmak

İnanmadığım halde,
inananların inançlarına mesnet getirdiğimde
inananların sarsılan inançlarına
inananlar gözlerime inanamıyor kör sözleri açıldığında.

Ey hayat,