Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Boşver Atilla abi
özgür düşünmesinler kara üzümü şarap olmasından öncesinde
sonrası malum işte
her kaçakçı içinde kendi mayınını taşıyormuş
yolun yoğuşluğun farkındasızlığında sızılardan habersiz enselendiler kafa kolda
patlarsa hayatı patlar özünde sözünde

Bekaası,
bakası yoktu gökyüzüne yüzümün
yerkürede işler yolunda değilken.

Birşeyler yaşanırken birşeyler ölüyor
ayrılıyor

Uykum kaçmıştı rahatından
yolun kıyısından yürüyordu
melekesinde mastar çekmiş kaldırıma parelel
bir o kadarda emindi yorgunluğundan
eğildi
bir adım önünde

Şimdi;
Uzaklıklar arasındayım seninle
efkarlıyımda bugün
gökyüzü kapalı yağmur yağacak

Ben acıların sundurmasından bakıyorum

Vefayı;
namus belledik.
Bu yüzden
kaç baharları ayazdan korur
nice kışlarda buz tutmaz yüreğimiz.

Ezberletilenler hakkında
çeki-düzen ve sorgu düşüyor ihtiyaçtaki derse,
önümüzdeki güne
tanımlara astığımızı unuttuk eteklerimizi çalmıştı zil.

Gerçekten inanmıyorum gerçeğe

Azadı mümkün değil ay tutulmasının
gözler rehin ufukta
takılı kaldı yakamoz

ırmağımdan uzak
evrenin son kalesi... Aşk

köklerinde derin mutluluklar içildi
deniz üstü
koskoca şehirler yeşerdi

özünde.
zor değildi gidipte kalmalar

d/uyumsama! dediğimiz ifritti sadece belleğimizin istimlak oranı
Diyojene anımsattı güççük iskender
bu kaldırımsızlıkta fıçının yer kirasını ödeyecek değilim babında

Diyojende' de;
kamulaştırdım sonunu iskenderim dert etme dandikliği dedi.

Kalbim
sana bile hayrım yok iken, hala beni niye terketmediğine inanamıyorum...
oysa ki; ben ölüyüm...
zûl değil miyim sana kalbim!

Zaman zaman sövüp saydım saydam saydım sada!