Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Yarına sığdırdım bir öncesini bir sonrası daha öbürgünsü sürgündü sür salan filiz,toprağın üstünde güneş beleş. Tanrım bana nefes almam için soluk ver avans ver. mesela kredi aç aşkıma ömrüme vadeli Yaşamak; matematiksel farkındalığın varlığı ve yokluğu bu sadece elin parmakları kadar basit bir hesap ucuyla dokun parmağının uçsuzluğundaki işaret ettiğine veyahut; götür parmağını iki dudağının üzerine koy ve sus..

Söylediğin ve yazdığın zaman
altına imzanı atacaksın
yada susacaksın sükutun gümüş değerinde!
Keza;
kaza süsüydü çarpışmamız
pardon çarpılmamız.

Haksızlık bu
kedilere uzanan alaycı üslup
mart ayının sürprizi değildi kendisi olması
aylardan mart/aval olması
dört ayak üstüne düşmesine de iğreti belirlemeler yamanır..

Özledim seni
ılık nefessin içimde
aramızda ayazdan şeffaf bu uzaklık
buğulanıyorsun gözün ağ-tabakasında
ağla.

Gökyüzü açık gözümüz önümüzde
acıların efkarından denize yürüyoruz
Dalga dalga işbirliği rüzgarın esamesi yok.

Benden;
birkaç büyük bir hayat çekiştirip duruyor çocukluğumu müsadesiz

----- 12
Şiir yazacağım
gidip bir'A alay'ım hecelerime imgelerime
al-(fa) -be beslemez isen solar

Duyumsama; olanak verir içimizde verem

Doğdu insan
önce
içinde bulunduğumuz yaşam emekledi büyü/yemeden
içmeden
kesildi süt yürütmeden yargı.

Zamanın akrebi kovandı kavak yelinini
elinde bas/tonuyla
konuştu.

Acılarım iki kıkırdağın arasında kalmış erime değildi
gönlümün sustropikalinde

Yaşamla mücadelende
durgunlaştığını gördüm
İçindeki sönen ateşe
rüzgar gönderdim..

Oysaki;

Seni;
öylesine tanıyorum ki sınırsız
takvimlere sığacak zaman değil.

Öylesine bilirim ki seni
gözlerimi dünyaya açtığımdan beri