Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Sert yalçın kayalar yatağında

dar mağara ağzı zamanda

seller gibi boşalsın gövdemizden sevda

Galibasız sevdasında
bu anlayış
kendisine göre
uygun
algı kitlesi
ve

Eylemler ve söylemler arasında bir yalın rüzgardı yalan
söyletmeler
sevmediğini söylediğinde bile;
sevgiydi boynunu büken kötü kalpli bencilliğe

Herkes kendine müstakil

Cesur olmakla ilgili şiir yazacaktım ki;
hızlı hızlı çaldı kapının zili
korktum
icra memurları mı hanım?
değilmiş

Ölüm;
Git ölümsüzlerden öte
vakitsiz acıların hükmü yok güzelliğin üstünü toprakla örteceğini sanıyorsan
yanılıyorsun.

çünkü hepimiz ölümlüyüz

Yüzünden okunuyor şeffaf ölmüşlüğün
düştüğünde gözümden
sonbaharın sonuydu ilkim

Bak kendine;
baştan aşağı yokluğum

iyi bir yazarım.
gönül yazarım gönül çizer gönül bozarım
sen kendini bulasın diye yönün olurum mesela

Suyun sele düşmanlığı kadar az
kibrit çöpünün alevi kadar sürer

Kalbim, üşengeç bugünlerde dinginliği benimsedi gönlüm gönlünde sükun buldu seni. Bu füsun bizim efsunumuz değil mi aşkım! değilmi? değil mi yorgun yanımızın insan yüzü mecnun tarafı leyladan değil mi? Bugün, en güzel dün dü düşte buluştuk seninle yarına takıp da uçacağım kanatlarım oldun teşekkürler kumrum...

Biliyorum efsunlu halimi
varlığım bağlı ise sana
Beklerim
milyonlarca ışık yılı
Oyalanırım
Ağustos böceği karınca misali

Niye güldüğümün farkında olmamanın delilliğini idrak edebiliyorum bir miktar!

Galiba o da fikirsizliğim
yaşamanın beklentisizliğinde
mutlu olunmanın zekice olduğunu düşünmek gibi bişey..