Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Hava sert!
Aldatıcı bir güneş var dışarıda
Apansız üşümelerle kalınıyor
gönül kapısı açıldığın da

Bilirmisin eski aşkları

Özgürlük;
kendimizin kendimize inandırdığı yalanlardan ibaret olmamalı
Mesela;
fitre ve sadakaya
zekata mahal ortam,
sömürüye eğilim veren yeteneksizlik.

Avuçlarımda tüy parçasıydın
yıllar boyu ağırlığında
ne rüzgarlar ne fırtınalardı acı adına ettiğim dua
bitmedi yetimin hakkı

Avucumu dudaklarıma götürdüm

Sevmiyorum yaz akşamlarını
özleme takılıyor gözlerim
ellerimde;
yalnızlığın terlemesi
avuçlarım ağlıyor yokluğuna
Yüreğim;

Kesemde bir gülüş
al gülüm!
Ne zamandır beri saklamıştım sana
gülmeyi unutup,
tebessüme razıyız
diyenlere

Eyy hayat,
iyiliğe karşın
aşağılık bir numune arıyorsan gönüllüyüm.

Sıradan
sırdan

bir nefes almadan az önce -çıkmadan huy canımdan
uzaklaştığımda içimden
an be an kovdum.
bedelini kendime ödeteceğim
kaşla göz arası olacak bu

ne umuyordunuz da ne buldunuz
kaşıdınız yaranın kabuğunu
inci beklerken ateş buldunuz

örtün üstünü alev alan şaşkınlığınıza
ezilmeden önceki çayır sımsıkıydı

tiryakilik;
çektimi içine atmosferden;
dumanlı başında
ağrının doruğu.
Nuh nebiden
kalma çiftleşmiş

Yağmur sonrası kokardın toprak olacak tenime
gökkuşağı olarak sarardım seni hazan yaprağıma
tüterdin gözümde.

Efkarında
canımı yaktığım çiğerim dostum cigaram