Halil Gürbüz Şiirleri - Şair Halil Gürbüz

Trilyonlar, katrilyonlarla sahip olamayacağım geceler yaşattın bana;
Teşekkür etmiyorum çünkü büyük bir fakirlik hissi var…
Herşeyim çok; yokluğunda bir senin doldurduğun boşluğu kapatamıyor
Hiçbirşeyim ve koca bir hiçin gölgende!
Bir daha serinliyorum yakan güneşinde...
Hayattım, hayattaydım Seni her öpüşümde..!

Sıktıkça sıkar hayat canını
Sayar için birer-birer...
Dökülür dışında yüz-bin_be-ter..!
Çıktıkça çıkar suyun, inmez ateşin.
Düştükçe düşer, tansiyon, nabız...
Bugün isalin-se_çilen

Öyle yada böyle bu kendine göre verdiğin karar!
Yalnızca ve yalnızca...
Ölene dek esiri edildiğimiz düzensizlik içinde
Bir yaşam savaşı açmak içinse de şundan emin ol..!
Senden daha yenik ve aciz duruma düşmüş kimse olmayacak
Ve seni uzun zamandır göremediğim yanımdan ziyade...

Çok saçma bir gece sabaha değmek üzere...
Düşünce kadar hızlı mı vakit?
Düşünceden daha mı hızlı yoksa;
Bilgilerin aydınlatamayan ışığı..?
Yada biz mi kalıyoruz, O;
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarken...

Düşünebiliyorsanız varsınız; yoksa_da-varsınız!

Kaç yıl geçti anneciğim?
Amacına ulaştın ve beni büyüttün...
Şimdi ben;
Hiç kimsenin, senin gibi bıkmadan,usanmadan gösteremeyeceği,
Şefkatli ve sevgi dolu kollarında olmayı;
İçindeki sevginin tedirginliğiyle,

Birgün olsun düşünemedim.
Bugüne kadar diyemedim de..!

Senle yaşadığım her-günün açık yeşil bir gökyüzünde köpürmüş;
Pembe bulutların şampanya serinliğinde geçen kırmızımsı bir güneşi
Ve sap-sarı denizin dalgalarında yazımı mürekkepsiz balıkların,

Yaz kuzum...

Sabah oluyor...

Horoz ötecek...

Ölümle sevişmek dediğin bir kere olur...
Hergün öldüğünü sanıyorsan da..
Hergün canını kendi-kendine veriyorsundur...

Aşk bence sencil bir duygu ise de; sence bencil sanılır...
Ölüm de kişiliksiz birşeydir zaten...

Hayat kendini öğretir yaşatırken...
İnsan ise! Kendini unutur öğrenirken.
Herşey ezberdeyken, hayat yarım kalır..!
İnsansa tanımlanır... İnsansa tamamlanır...