Halil Gürbüz Şiirleri - Şair Halil Gürbüz

Bu aralar hem dop-dolu ve hem de bom-boş hisse-diyorum..!
Hayat gibiyim yani ap-açık, ucu kaçık, sür-gün birazcık...

Baş'ımda; ki, çor-ap_açık yada eş-arpta çalınmış gibi
Ör-ülen sev-dalarım bak; şu okyanuslardan da_ha-kim_der-in..!

Ya senden arındım iyice yada kendimden
Artık kokusu ve nemi olmayan şeylerden hoşlanıyorum

Belki de birini senin çektiğin suskun fotoğraflardan
Hareketsiz,donuk aynı bizim olduğumuz gibi cansız...

Varsam¿ nefes alıyorsam ve buna deniyorsa yaşamak!
Yaşıyorum doğduğumdan beri, yaşadım her gününü.
Bugün de..!

Lanet şehrin bütün bulutları çöktü;
Bütün evleri yıkıldı üstüme,

Sıkılan çoğu kadın güzelliğini de yanına alıp gitmiş...
Aşkın posasını bize bırakmıştır...
Biz erk-ekleriz, o posadan bile birşeyler çıkarmaya çalışan...
Aslında bir posa olarak yaşamaya alışan...
Azimli, kararlı, isteğini bilen, ona göre hareket edebilen...
Ahmaklarız biz... Ağlasak ve sürünsek azdır çünkü;

Az önce bıçağımı biledim...
Şimdi herşeyden umudumu kesmeye gidiyorum...
Dönüşümde ellerim kan,
Gözlerime yine dolan olacak revan...

Karşıma çıkmasın diye bir çocuk

Konuşacak gücüm var tabi ki hala...
Yalnızca anlatma arzusu yok içimde...
Sorgularsam herşeyi asmak zorunda kalırım...
Bu yüzden dostlarımla az görüşüyorum...:c)

Yazık olsun istemem daha birbaşkasına...

Nokta koysam da anlarsınız.
Gerek yok çizgime de-
Virgül atsam, bir çentik;
Tanınır yüz-ünle-mi¿

Görmez göz/üne bakar,

Sil-baştan yaşa hayatını; sonuç, ölümün her seferinde..!

Hayat hep aynı, sensin değişmek zorunda kalan...
Tekrar-tekrar yenilen ve besiye alınan; kurban..!
Zamana uyman, zaman-zaman uyuman dilekleriyle...
Yemlenmen ve yaşaman gerekli ise bir daha; doğ-adan..!

Baskılar; ya boyun eğmeyi yada baş kaldırmayı öğretir.

Saatler geçti; gelmedin!
Ve dudağımda bir damla yaş,
Kucağımda arkadaş sıcaklığı kaldı…

Bir demet çiçek ellerimde saçlarım,
Ellerim saçlarımda, yine;