Halil Gülşen Şiirleri - Şair Halil Gülşen

Halil Gülşen

Kuyruk sıkışınca feryadı bastı;
Çıldırıp edebi duvara astı;
Şiirden ziyade, polemik kastı,
Tipini görünce kayık zannettim.

Adama benzettim uslu durunca;

Devamını Oku
Halil Gülşen

Senden çok şey istemem;
Sevmeni istiyorum.
Kalpsize yarim demem,
Sevmeni istiyorum.

Filizlenmiş dal gibi,

Devamını Oku
Halil Gülşen

Sen gideli anneciğim;
İnan gülmedi yüzüm.
Tebessüm uğramıyor yürek haneme;
Her anneler gününde,
Elime bir gül alıp, soluncaya kadar bekliyorum!

Devamını Oku
Halil Gülşen

Bir umut muydu
Görünen uzaklarda?
Bir sevgi miydi beni bağlayan,
Bahar rengi saçlarına…

Ey her bakışımda gözlerini saklayan

Devamını Oku
Halil Gülşen

Evvel zaman içinde,
Köyün birinde,
Bir tilki varmış,
Köylünün tavuğunu,
Yumurtasını yermiş bu tilki.

Devamını Oku
Halil Gülşen

Öküzü heybeye koyup omuzuna alan,
Pekala, diyelim ki bu belki yalan.
Eşeğe binip deveyi kucağına alan;
Peki ya; söyleyin buda mı yalan?

Dağ yeşile, kül beyaza bürünür,

Devamını Oku
Halil Gülşen

Çok göresim gelik bizim yaylayı,
Hasret günlerimi alır a deke.
Çukurkuyu, Yüksekyurdu, Sızva’yı
Yeni nesil nerden bilir a deke!

Tanker takıp suya gitsek yeniden;

Devamını Oku
Halil Gülşen

Vatan çiçek çiçek gönül bahçende,
Açıyorsa senin adın öğretmen!
İlim, irfan ışığını sayende;
Saçıyorsa senin adın öğretmen!

Yüreğinde cennet, elinde nasır

Devamını Oku
Halil Gülşen

Adnan Çerçi'ye...

Kevenlerin mor çiçeği açtı mı,
Bozkulaktan gerleğenler uçtu mu,
Bozoğlan arkaca koku saçtı mı,
Göktepe’nin şimal yönü kar m’ola?

Devamını Oku
Halil Gülşen

DEDEMİN YÜZÜĞÜ
Kanadına takıldı şiir isimli kuşun,
Yetmiş yıllık anısı, dedem Halil Çavuş'un...
Yiğit adamdı dedem, Allah Rahmet eylesin,
Bu gerçek hatırayı bizzat kendi söylesin:

Devamını Oku