Halide Köksal Şiirleri - Şair Halide Köksal

Ona buna acırken
Paramparça oldu yüreğim
Yedi kat yerin dibine batsın
Benim bu merhametim

Çok haksızlığa uğrattı

Bu evrende bütün canlılar, bir amaç uğruna yaşar...

Mutlu olmak için çabalanır kurulan küçücük dünyalarda
Büyük acılar çekilir yaşarken bir hiç uğruna.
Yıllar geçince aradan, dönüp bakarız ardımızda bıraktıklarımıza
Neler neler yitirmişiz, bu kısacık yaşam öyküsünde.

Mutluluk yok ki anılarımda...
Keşke yansıtabilseydim ben de
mazinin derin izlerini gülen yüzümle.

Hâlâ avuçlarımda,
sönmemiş

Hani bazen çaresiz kalır da
Çökersin ya bir yere
Umutlarını yitirmiş vaziyette
Elin ayağın çekilir dünyadan
Kurtulamazsın anılardan

Kader mi bizi birbirimize bağlayan
Yoksa kader mi bizi bizden ayıran
Kıraç gönülleri, zindanlara mahkum eden
Yavan sevdaları, aşka mezar eden.

Soruyorum kendime,

Sonu belli olmayan
Bir hiçtir yaşam.

Kayıp giderken avuclarımızdan
Umut bağladığımız zaman
Devam ederiz yola

Karardı gökyüzü birdenbire
Bir yıldız kaydı dün gece
Süzüldü bilinmezlere
Sildi yok etti giderken
İçimde beslenen umutları

Ne yana dönsem,
Kapkara bir gün ışığı.
Yaşa yaşayabilirsen.

Boğazıma hancer saplanmış
Nefessiz bir yaşam.

Uğramışsanız haksızlığa
Kimse sizi anlamıyorsa
Kapanırsınız içinize
Yaşlar akar içten içe
Kopan fırtınayla birlikte
Bir rıhtım çöker yürekte.

Çareler aradık
Uzayıp giden yollarda
Bir vehme takılı kaldık
Hayâl deryasında

Günbegün tükendik