Artık iki yabancıyız.
Belki de artık iki yaralı,
Hani herşeyin ilkimi değişir,
Sonra sonbahar gelir
Çöker ya üzerine yaprakların
Hüzün sarar herşeyi,
Mürekkebi tükenen kalemler aşkına
Aşk başa bela imiş,
Ben belamı arıyorum,
Sevdaya tutulmuş meczuplar gibi
Sende ararken teselliyi, yolumu kaybedip
Çöllere süreyim kendimi.
Ey gözlerinde yolumun kaybettiğim yar
Beyhude o kehribar gülüşlerinin üzüntülerime ne faydası var ?
Gönlümün hicrana bulanan demlerinin ayrılık vakti geldiğinde
Gitme dur diyemiyecekse bakışların
Bakışlarında var olmamın bana ne faydası var ?
Sen benim platonik aşkım olmalıydın,
Sokak köşelerinde,
Otobüs duraklarında,
Okul sıralarında,
Hiç bir zaman karşılaşamayacağımız
Bir yol güzergahında,
Dokunmayın bu gece bana
Ağlayacak bir haldeyim
Göz yaşlarım akmaz belki
Ama içimi yakan bir alev var sanki.
Hüzünden bulutlar sarınmış gönlüm
Kolay değil vedalar,
Al işte
Yine uyku tutmuyor gözlerim,
Senin yüzünden.
Ne yana dönsem göğsüm daralıyor
Ne gönlüm söz dinliyor, ne aklım
Bir sigara dumanıyla tükeniyorum
Şimdi bilmem ki
Karanlık çöktü mü senin de sokağına
Ben hala köşe başında
Hiç gelmediğin ve
beklediğimi hiç bilmediğin
O sarı sıcak sokak lambasının
Şu benim iflah olmaz gönlüm
Gene gidip bir gamsıza vuruldu
Yetmedimi çektiğin ki
Yüklenmediğin ne dert bıraktın ne de gâm
Garipler diyarının keşmekeşinde
Say ki sende bir garipsin
Ben böyle değildim..
Utangaç bir yüreğim,
Dokunsan ağlayacak tedirginliklerim
Özlem duyduğum imrenmişliklerim vardı
Bir baba düşlerdim bana düşkün
Bir anne düşlerdim elleri saçlarımda
Benden sonra,
Her şeye eksik kalacaksın,
Artık bir daha
Ellerimi tutamadığını fark ettiğin de
Kendini sorgulamaya başlayacaksın
Bir, bir yüzleşeceksin hatalarınla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!