Hakan Bintepe Şiirleri - Şair Hakan Bintepe

sabah çıktığı eve dönmedi
beklediler bir süre
sonra oturdular sofraya - annesi babası kardeşleri
çatal kaşık sesleri tekledi-uzadı yemek

hafızasını yitirmiş bir kentin ve

bir keçiboynuzu adasında el ele
ne sahillere uzandık
ben ki kendi adını önüne gelene sora sora ezberleyebilen adam
bir dokunuşta kavradım yapraklarını

bana sunduğun sahil dinlendirmedi beni

bir düşün gecikmesiydi
sabahtı güneş doğmamıştı
elleri kireçlenmiş
bir eski zaman balıkçısıydı yüzün
ezan okunuyordu
güneş doğmak bilmiyordu

ah yediveren o
bir salıncakta salınıp duran zaman sarkacı
elleri pamuk demeti
gözleri bir kadından devşirme

derinde eskiden kalma bir şarkı

farkedilmez bir kenarında içkievinin
küçük bir kız çocuğu ki yaşı yok
-belki biraz italyanca bir aşktır-
dalar sessiz bir uykuya
uyandırılamaz ama / görünür ruhu

-hocam'a-

bir kısa yol
bir yanında derin bir uçurum
şiir kadar eski bir denizci
deniz kadar yorgun

artık sustu
deniz miydi
ya da belki
sadece derinlik korkusu

ah ama ben

ah efendim neye benzer bu sessizlik
hani gözlerini kırpıştırışı uykudan uyanan bir çocuğun
yanakta bir öpücük, belki bir dokunuş
ya da geçişi günlerin bizi bir kenarda bırakıp

ah efendim neye benzer bu sessizlik

tüm şehre kılark çekti
terli bıyıkların efendisi
musallası balık ağı
duacısı çımacı eşber

selam olsun boyunbağlı efendisine

Unutmak uykulu bir sağanaktır
Yağar geceleri üstümüze
Okşar umarsız sancılarımızı
Sabaha karşı uyanan bir çiy dokunuşu gibi
anımsatır zaman bize yazı