SUNU
yeniden büyük beyaz köpüklerle coşarken deniz
saltanatını yitirmiş bir eski saraylı
yanaşıp kıyısına gökyüzünün
atlıyordu
4.
(denizcinin söylediği)
derin kıyılar vardı geldiğim yerde
boğan yalnız gezintileri
güneş orada bir yerde batardı
önce zavallı bir ağrı-
korkutur mu uykusuz mu bırakır
karanlıkta mı gelir
gün doğarken mi
(ama neden sustu
bahardır başlayan
adı konulmamış bir bahar
adı unutulmuş bir bahardır başlayan
karlar altında sessizce uyuyan yanılgısı doğanın
çakan şimşekler altında biçimsiz usuyla öncülü dönüşümün
Derindeki bir şey sarsıla sarsıla uyandırdı beni uykumdan
Saçların süzüle süzüle gelip kuruldu karşıma önce
Sesin bir derinlik sarhoşluğu – ah benim hâlâ umudum var
Geceden önce ve günden sonra uykuya yakın
Ne güzel bir hastalık bu üstüne titretir sabahlara dek
'ama bu yağmur yok eder Küllerini'
o küller ki kokar
bir avuç fesleğen gibi
bir bütünün taneleridir ki o Küller
uçuşurken taşır içinde kendini
(“anlamak çözmeye yetmez
sensiz olmaz
biraz telaşlı, huzursuz
sensiz olmaz”
ortaçgil şarkısı)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!