Gece ağır,
Yerinden kıpırdatamadığım parmaklarım kadar ağır…
Kalem ağır, kelam ağır…
Düş/ü/yorum düş bahçelerinden,
Düş/üm ağır…
Ne ses, ne soluk, ne zikir, ne dua, ne ah, ne insan vardı, ne günah..
O çamurdan varlığın, yokluğuna ruh üflenene kadar ne secde etmek vardı, ne namazgâh..
Moiralar ıssız gecelerin bağrından rüyaları toplayarak geldiler, ellerinde kaderin kitabı, vermek istediler bana isimimi bir sabah.
Rün yazısından ilham aldılar Adem’in dilinden anlam, Odin’in yanındaki hakikat ağacına astılar dokuz gün vuslata hasret aşklarımı..
Gerçeğin zırhını hayallerle parçalamış gün yüzü görmeyen aşıklar, tereddüt etmeden adadılar bana yalnızlıklarını..
Bak bir Eylül daha geliyor.
Dökerek anılarını.
Enkaz zamanları üstümüze yığan
Ve
Esaretimizin ömrümüzden daha uzun olduğunu
Nar çiçeğine
Göz kırpan
renkli kelebek gibisin
yağmurun gelişini
bekleyen
hüzünlü mevsim gibisin.
Ey Dicle,
Ey gecede k'ayıp olan suskunluğum,
Nerede kaldı kırlangıçlar,
Hani özgürlük naraları,
Ya barış güvercinleri,
Ben ŞeğHadi!
Mistik coğrafyaların
kurak bozkırıyım,
biraz kanunsuz
biraz seyyah
biraz düş'baz...
Babil' in üzerine batan güneş
üç bin yıldır
daha doğmadı,
karanlık hala besliyor
acının köklerini,
zalimlerin kanlı ağızlarında
Ey nehirlerden kopup gelen, çağlayanları ürkütüp okyanusları korkutan..
“Boğamaz hiçbir şey beni” diyen devasa gemileri tek tokadıyla deviren..
Aklımın fırtınası, zehirli dalgalarıyla durmadan durmadan durmadan kalbimi döven..
Feryat olmuş yedi cihana hengâmen..
Müjdeliyorsun ihtişamlı doğuşunu sessizliğinle..
Yıkacaksın bendini, kimyasını bozacaksın şifanın..
Cennet ile cehennem arası bir gece,
aydınlık ile karanlık,
Vahşet ile estetik arası,
Sırat köprüsünde vicdanlar,
Baksan hissedecek kadar yakın bir katliam,
Kızıl kıyamet bir dokunuş,
Meltemlerin armağanıydın,
bir kavağın yeli gibi,
Ne çok çocuktun,
ne çok hülyalı
ve
ne çok üşüyordun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!