Gözünü bile kırpmadan
Nice sevdaları
Terkederken
Zaman;
Eski fotoğraflarla bile
Avunamadan insan,
Saygılar Dostum,
Yitirdiklerin adına yaşamdan;
Üretip, yaşayabildiklerin adına da…
Çırılçıplaklığında,
Yüzyıllık yalnızlığın,
Kendinden bile sakladığın,
Yazmaya başlıyorum
Büyük bir hevesle..
Beynimde fırtınalar,
Kulaklarımda
İşitilmemiş yepyeni türkülerle.
Can suyu verir gibi harfler
Kim çaktı kibriti
Bu göktaşlarına.
Ne olacak şimdi
Yakamozların hali.
Gecenin
Çatık kaşlarından
Seneler,
Senelerce yıllandı,
Anılar mahzeninde..
Hüznü damıtırken;
Yapayalnız
Gecelerde;
Saksıda büyüyen canlılar,
Deviniminde yaşamın;
Bakındıkça etraflarına,
Ne düşünürler acaba..?
Eteklerindeki ufuk çizgisinden,
Nasıl tedirgindirler,
Artık yavaş yavaş hazırlan
Haydi bakalım Güneş
Yakındır doğman.
Biliyorsun
Görevin bu doğacaksın;
Niye bu nazlanman.
'Bu şiir; Bülent Ecevit'in acısı ve anısına yazılmıştır..'
Bu ülke
Eylül kokuyor artık
Geceler hüzzam.
Öksüz kaldı
Çamın yeşilini
Denizin mavisini
İçerken gün
Güneş'e vurgun.
En tenha saati belki yaşamın
Saatler yorgun.
Avuçlarında hissetmelisin
Yaşamın nabzını.
Hüzne boyanırken
Her atımında,
Tükenir gibi de dursa
Umutlar,
çok hoştu, kalemin daim olsun...
çok hoştu, kalemin daim olsun...