H Hikmet Esen Şiirleri - Şair H Hikmet Esen

Yakamoz kaçmış
Gecenin gözlerine.
Tutuşan milyonlarca can
Ayışığından damlayan
Kanla direniyor
Karanlığın öfkesine

An gelir,
Akşama
Ram olunca yaşam.
Her yan
Karanlık sanırsınız
Hani bazen

Günü yaktım,
Işısın diye yaşam,
Gecenin siyahından..

Söndürdüm
Yıldızları bir, bir

Ben, Gün ışığıyım
Üretirim durmadan.
Isıtır, aydınlatır
Can verir
Dost bulurum
En ücra karanlıktan..

Ben,
Çocukken Troya'da
Milattan bilmem kaç yıl önce
Deniz oynaşırken
Bizim oralarda.
Sizin Kaz dağlarınız bile

Kurşun
İsyanıdır namlunun
Umutsuzluğa
Hangi neden, hangi isyan
Ve nedir ki gizlenen
Başımızda el yordamıyla dolanan

Gün geldi
Anılara yaktım şiirlerimi,
Sorguladım kendimi.
Ayışığını taktım bazen
Gitarıma tel diye
Rahatını bozmadım

Bir akşam vakti,
Toprak yoldaki lastik sesleri;
Ya da boşa çalan, arayan,
Bir telefon sinyali,
Tam da özlemin tarifleri..

Tomurcuk
Patladı, patlayacak.
Gecikmiş baharın
Goncasında
Güneş'e gebe
Özlemler.

Bulutlar
Nihavend ağlar,
Buselik makamındadır
Damlalar.
Kağıda döküldüğünde
İki nokta arasında