H Hikmet Esen Şiirleri - Şair H Hikmet Esen

Özgürlük dediğin
Kucak dolusu
Deniz kokusu..
Dalgalar toplarken
Eteğini sahilden
Silinir gider

Günaydın hüzün
Bu sabah uyandığımda
Düşlerimden uçup giden
Sevdam mıydı gördüğüm.
Kan damlayan şafakla
Başıma tac olan gün

İnsan dediğin
Bin kez yaşadı belki
Ürettiği sevdayı
Yüreğinde.
Sevgiden yana
Hakkımız yense de

Geceler mi masum
Gündüzler mi derken
Tükeniverdi günler.
Ardında sinsi umutlar
Kağıttan gemiler yükü kuşkular
Bitmeyecekmiş gibi kasılan

Kartallar ciğerini yedi Promete,
Yüreğini değil ki.
Açıp isyan bayrağını
Direnseydin hiç değilse
Ölümlü insanlar kadar
Şeytanın çağrısına.

Ara sokaklarında beynimin,
Köşe başlarına gizlenmiş düşünceler.
Kapı aralarına saklanan duygular,
Soğuğu bile hissetmeden,
Beklemede.
Gözlerini kapatmış yüreğim,

kaç somun
taksan
sıksan da
ardına
ayar tutmaz
bu vida

Gülse, ne farkeder Güneş,
Batacaksa,
Nesos'un ardından,
Dalgaların koynuna.

Yelkovan,

Mumdan heykelciğe benzetmişlerdi,
Yürek dolusu sevgileri.
Isıyı görünce hani,
Eriyen alevlerle.
Oysa, mum aktığı yerde,
Yeniden biçimlenir,

Sevginin adını,
'Bulut' koymuşlar;
Ve salmışlar gökyüzüne.
Kimi zaman yokolmuş,
Güneş'te;
Kimi zaman yansıyan desenlerde.