H Hikmet Esen Şiirleri - Şair H Hikmet Esen

Gün,
Boğazına kadar battığında,
Ufkun karanlıklarına;
Sardunyaların arsızlığındadır akşam...
Ve gölgeler,
Gecenin siyahına boyanırken,

Sevda
Ne yaman şeysin sen
Allah aşkına.
Her bittiğin an
Sürgün,
Her sürgün

Şu pervasız balıkçı teknesi
Denizin
Kabadayısı sanki.
Pancar motorun havli
Ve gürültüsüyle,
Delerken sessizliği;

Guruba dönerken zaman
Gün akıp gider mecrasından.
Güneş kaybolurken
Cunda'nın arkasında
Görüş mesafesinde ufuklar
Boyanır turuncu bulutlara

Bir Deli
Çekti geceyi kınından
Savurdu ufkun bağrına.
Gökyüzünün
Mavisine damla damla
Bulanan kan

Güneş'i inkar edin
Soykırım değil mi zaten
Her gün
Batıp gitmesi ufuklardan..

İnsan dediğin

Kağıttan gemilerim de oldu çocukluğumda,
Mantarı oyup, yelken taktıklarım da.
Hiç biri direnemedi dalgalara.
Bir ben kaldım
Kaybolmayan
Zamanın

Genetik bilgi aktarımına
Gebe geceler..
Molekül sancılarında,
Kıvranırken hücreler;
Çekirdek çeperlerinde RNA'lar
De oksileşirler,

Belki siz
Bakarken yandı deniz.
Tutuşmaz
Yakamozlar
Durup dururken.

'Saklı Mavi'ye'


Biz seninle daha
Hiçbirşey yaşamadık aşkım
Henüz başındayız şarkımızın.