H Hikmet Esen Şiirleri - Şair H Hikmet Esen

Sonunda
Gurubun hüznü
Düşünceyi de vurdu.
Düşünce namlunun önüne
Kalem vuruldu.
Kimi alın yazısına

Musluğun ucunda
Su damlası
Yaşamın ağırlığı
Şimdiden omuzlarında.
Kaderi benzemese de
Newton'un elmasına

Yakamozlar,
Tüterken
Denizin mavisinden,
Gökyüzüne;
Yıldız yağmurlarında
Sırılsıklam yüreğim.

Her akşam üstü
Durup dururken
Öldürüyorlar Güneş'i..
Daha kanı bile kurumadan
Zeytin ağaçlarında
Mevtanın;

Bir yağsam
Kana kana
Damlasam şöyle doyasıya
Yıllarla avucuma toplanan
Can kırıkları
Bitecek toprağımdan

Yuttum
Bugün
Öfkenin zehrini de
Acının ateşiyle
Tutuşurken küllerim
Kalemi kul edip yüreğime

Gitti, geldi zaman
Bir an
Yılların öncesine.
Deniz, maviler dökünürken
Hilal giyindi gece...
Sarınarak şafağın tüllerine

Gözünün ucu değse
Kararacak gün.
Bulutlar dokunsan
Boşanacakmış gibi hüzün

Denize vuran maviler

Açsam kollarımı
Kavuşmaz
Ortası deniz
Bir de ada koymuşlar
Karşıma
Ne elim ulaşır

Düşlerim
Dolaşırken sokaklarda
O mahur şarkılarla
Saatleri kovalıyor
Yüreğimde yelkovan.