H Hikmet Esen Şiirleri - Şair H Hikmet Esen

Sokaklar
O eski sokaklar değil
Çocukluğumun
Çeşmelerinden sular akan
Sokaklarından
Silinmiş gitmiş çocuk şamataları.

Ve bir sabah,
İlk kez nazlanmadan uyandım.
O, körolası saat çalmadan hem de..! !
Ne gözlerimde mahmurluk,
Ne de yorgunluk yüreğimde;
İnsan,

Dün gece,
Yakamoz tüten
Denizin yeşilini
Gecenin mavisiyle
Boyadım yaşamın rengine yine.
Ayışığına tırmanıp yıldızlar çiviledim

Bir zamanlar, sizleri de sevmiştim;
Sulusepken yağmurlar, yosunlu deniz,
Sabahın o ıslak toprak kokusuyla,
Sahile vuran, denizin teri,
Ve topuklarımı kucaklayan,
Kum tanecikleri..

Boşuna çabalama salkım söğüt.
Kurudun artık,
Salkımın yok.
Niye yeşersin ki dalların,
Sevdiğin yoksa serinletecek.
Türkülerin neye yarar,

Güneş, nasıl ısıtıyor,
Can veriyorsa Dünya'ya;
İşin sırrı, dengesi,
Doğa'nın paylaşımında...

Şiirler yazdım ben de,

Daha doğduğunda
Başlar kavga.
Kimbilir belki alın yazısında
Ya da bir başka yol haritasında
Kaydı saklansa da
Her gün

Gün batarken
Tutuşturur martının kanatları
Denizin yüzeyini.
Balıkların
İşi yok alevlerle
Onlar zaten

Işık dokur yıldızlar
Karanlığın bağrına.
Gece kıvranırken
Yakamoz sancılarında
Kimbilir hangi şafaktan kalma
Kıvılcımlar uçuşur

Faiz, üç puan düşmüş bugün
Elinden tutanı yok
Kötü yolda gariban
Dolar alçaklarda sürünürken
İç borç kaya gibi
Oynamıyor yerinden..