Ah çocuk, sana demedim mi? seni üzerler.
Bunu yapanda, en sevdiklerin, en güvendiklerin olur.
Herkesi kendin bilirsen, yıkılırsın, demedim mi?
Beni bu hayatta, en çok güvendiklerim yıktı.
Zaman yetmiyordu seni yaşamaya.
Çünkü, seninle mutluydum ,seninle gülüyordu gözlerim.
Üşüyen yüreğim, seninle alev alev yanıyordu.
İkimizde sevgimizi ,haykırıyorduk birbirimize .
İnsan alışıyor zamanla her şeye.
Sevmeye de sevilmemeye de alışıyor.
Severken duygularını içine bastırmaya da alışıyor.
Gözlerine bakarak susmayı da öğreniyor.
Belkide mutlu olmaya,
Hakkım yoktu bilmiyorum
Neye elimi attıysam beceremedim
Artık dayanacak gücüm kalmadı
Allah'ım sen yardım et.
Şimdi kapı çalsa ve içeri giren, annem olsa.
Başımı okşasa, ölmedim oğul! dese.
Dünya yer yerinden oynardı, seni seviyorum dese.
Annem! ben seni çok özledim.
Anlamım olmadı ki anlamsız olayım.
Sevenim olmadı ki mutlu olayım.
Görenim olmadı ki gözlerine bakayım.
Gönlümün muradı olmadı ki anlayanım olsun.
Ben bu insanları,anlamıyorum.
Herşeyi verirsen, senden iyisi yok.
Bir hayır de,senden kötüsü yok.
Neden böyle, insanlar neden?
Sensiz yaşamayı, öğrenemedim.
Hayat zorla alıştırdı, beni sensizliğe.
Sigaram, dert ortağım oldu her gece.
Gecelere sor beni, seni nasıl özlediğimi, nasıl sevdiğimi.
Bir beş dakikanı bile, ayırmadın bana.
Sende zalim çıktın, bilemezdim ki.
Yüreğimi ateşlerde, sen yaktın.
Daha kendime, gelemedim ben.
Gülmek haram oldu, sensiz bana.
Bu aralar öyle boş ki, beynim.
İki kelimeyi, bir araya getiremiyorum.
Ne oldu? neden oldu? bilmiyorum.
Sanki bir boşlukta gibiyim .
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!