Gürsel Çopur Şiirleri - Şair Gürsel Çopur

Kırılmıştı çatılar, kırık kalpler ile beraber Okyanusun çehresine bir sabah damlası uğramamıştı henüz Henüz serçeler çıkmamıştı kuş saraylarından.. Başak mateminde poyraz esintileri vardı Takvimler yırtılmış dağlar yerinden oynamıştı Bir kalp aynası, hala aynı yerinden kırılmıştı. Kasvetli bulutların çilesi bir avuca sığmıyordu artık, Hamalların terleri deryadaki balıkları ıslatmıyordu Bir tuz ile akşam sofrasına kapı dayayanlar vardı Kapılar hep aynı yönden açılıyordu Kalpteki kıvılcımın ev sahipliğinde Bir kalp aynası, hala aynı yerinden kırılmıştı. Haciz gelmişti asırlık çınarın toprak örgüsüne Şehzade bardaklarına katre dünyası sunulmuyordu ya, Kırgın dalında hüzün sıkletine müptela yapraklar Düşüyordu..düşünüyordu..düşüyordu..düşünüyordu.. Kainat bir terazi ister, her zulüm izmaritine! Düşüncenin düşmemesi için bir hilkat uğruna! Bir kalp aynası, hala aynı yerinden kırılmıştı. Gürsel ÇOPUR

Asrın gözüne mil çekilmişçesine
Damarlarda kan donuyordu
Ağlayış bulutları sisler içerisinde
Duvağını giymişti ümitsizce
Şerit değiştirmeyen yollarla
Boyunduruk eşliğindeki yürüyüştü

Ses çıkartıyor yılların nefesi tahta merdiven
Bulutların saçağında bir akşam hüznü
Künde yememiş bir tablonun arkasındaki güven
Resmediyor beliren hayatı; huzur günü

Söylemek istiyorum kalbimin durağında bekleyenleri

Ses çıkartıyor yılların nefesi tahta merdiven
Bulutların saçağında bir akşam hüznü
Künde yememiş bir tablonun arkasındaki güven
Resmediyor beliren hayatı; huzur günü

Söylemek istiyorum kalbimin durağında bekleyenleri

Ses çıkartıyor yılların nefesi tahta merdiven
Bulutların saçağında bir akşam hüznü
Künde yememiş bir tablonun arkasındaki güven
Resmediyor beliren hayatı; huzur günü

Söylemek istiyorum kalbimin durağında bekleyenleri

Dört iklim zebercet kanat
Yeise inat
Günyüzü serinliğinde,

Tertemiz çehresiyle vicdan
İçten duyulan ses diyor ki: adan

İlerliyorlar bir bataklığın adesesinde.. Sonsuzluk tadında yabancı minerallere peşkeş çeken şifa/lar Sigorta ise çizilmemiş hayal çemberinde Sulusepken kem gözlerin miyop rahatsızlığı ise bir davetiye Üç adım sonra yürümeye başlanıyor barikat topluluğuna… Sulh mutfağından yükselen dumanlar iştah kapatıyor Kızılcık şerbetini teselli sayanlar Bir papatyanın hayatını karartıyor Baharı heceleyen peteklerin sinesine bohemlik yüklerken İştah kapatılıyor, karınca kepenklerinin masum tıkırtısına inat Üçkağıtçı iskeletler dikişsiz cüzdanlara partikül dolduruyorlar Yakut apoletli bir yabancı basıyor gürültülü çamurlara Akvaryumdan çıkamayan bir damla sıkleti eziyor gurbeti Gurbet ki aşk ile ateşte pişirilmiş toprak helezonu Semaya yükselen bir çift elin gözüyaşlı destanı Gurbet ki, ezilen cömert yüreğin hazin cümleleri Kristal yastıklar bir mide düşüncesinden kaçamadılar Mide.. çatal bahanesiyle aşk süvarisini yere serdi..! Küheylan durdu ve duyumölçer paramparça oldu, Bir düalizm yaşadı yorgun beyin ile paslı kalp Kırlangıç fırtınası deldi aşk tulumunu Kapanan yaşlı gözlerde bitmeyen teselli: Batan güneş kamçı yemiş yıldızlardan, Ve az ötede başka başka kayan yıldızlar! Gürsel ÇOPUR

Çatlamış asfalttır koridorları
Boynu bükük odaların
Sessiz ağlamalarında
Derdini dinletemeyen
Bir genç kızın duvağı
Ağlamalı gerdanlığında

Bir karınca tahtından savruluyor bu gece Esiyor gülbank sözleriyle Bir damla, bir hece gurbet pencereme Yağıyor ve savruluyor gül tanecikleri Hücremde bir soğukluk yılların aynasında Seyrediyorum irkilen güvercinleri Bir kainat tılsımı gerçekleşiyor ceste ceste Zeytin dalları salınıyor barış pervazında Alınteri kaleme takı dağıtıyor bu gece! . Gürsel ÇOPUR

bir insan gördüm rüyamda
son peteklerimde bal çıkartan
koza sessizliğinde medeniyetin halaskârı
granitleri delen yağmur peykleriyle
kaldıramadığım mezar taşımda
üzerime bir avuç gözyaşı serpen