Gürsel Çopur Şiirleri - Şair Gürsel Çopur

Ezilmek mi asla..sahipsiz sarmaşıkların ilhamıyla
Yola çıkanlardan isek..asla
Yol uzundur,kabul ettiler
Kabulün davetiyesiydi bu ıslak bakışlar
Gözlerin bulanmadığı
Yolların renklendiği bir istikamet

Kavrulup da ilerlediğim bir noktada
Durma diyen birisi vardı
Seyyal ruhumda kıta kıta yakaran
Uykularımın gözü yaşlı akıncısı
Kürsüde mendil eskiten kahraman
Sedyeyle kaldırılmış iskeletimde yoktur incinme

Açılan yapraklarda tatlı bezmin izi var,
Var ki zebercet şulenin şâmil tuvalinde
Sürur perdesi açılmada hevenk hevenk
Bir rahne ki,namütenahi koridorun şavkı
Cennet kâsesine serilmiş eşsiz bakışlarda
Kaos pastelleri rafa kaldırılıyor..

Yolundayız;
Bir kibrit hatrına alevde yananlarla,
Kutuda bırakılan hayal salkımlarının süpürülmüş zehriyle
Sokak lambalarının kirpiklerini okşuyoruz
Yananların yolunda bir rüya görebilmek için,
Işıkta vardır dümdüz gerçekler

Uzaklaştın,

Uzak kaldın adının damlatıldığı yerlere
Martılar tüy dökmediler iklim uçuşunda
Yelken kiraladın uzak dalgaların kervanına
İskelede bırakılan uyku henüz gözünü açmadı

Ey vuslat yadigarı kalp dostu..!
bugün yine leylî oldum diyordun ya
menevşe bulutları bırakmıştı sana bu iltifatı
süpürmüştün kırmızı korları
tefekkür eleğin seni yormuyordu artık
bir nakış mektup daha bırakmıştın kıyıya

Dağdağa asrında gelip gidenlerdi mehtabı delenler,

Fıtratın gedalığı eğiyor kirpikleri

Mahrem bastonlarla yaşanan izbe toprakların

Karınca taşır hicranımı azami sıkletle
Çöl ummanında yetişirken duvak kaktüsleri
Sinemdeki dikenler kalbime ediyor seyahat
Bir ucu bende diğeri bedenimde
Kımıldayamaz oldu yolcu kum tanecikleri
Savrulan zerrelerde hayatım gizli bir nokta

Toprağa düşüyorum sessizce, adımlarım misali Bahar iri cüsselere küsmüş beni de görünce Bir kış akşamı çay buharıyla uyandığım zamanlarda Alnımı sıvazlıyor serçelerin bitmeyen korosu Yine de ben düşüyorum/üşüyorum ıslak kaldırımlarda Yüreğime ihtiyar bir diken batıyor ve acıtıyor Pervazlardan dökülen yağmur sarkıtları akıyor içime Bir kanat çırpınması oluyor gurbetteki çatımda Kiremitlerde yalnızlığın esamesi fısıldaşıyor Boşaltıyor kendisini gençlik hevesleri Sarılırken zifiri muammalara/ve bir gece daha Güneş uzaklaştıkça uzaklaşmak istiyor penceremden Bana son gelen ilham bu! Atamam kalemimi, Kırılıyor kalbim hasretini çekerken akıncı çamurlarının Bir deste sen bana gel muhabbet faslında Ayrılmayı yâr sayanlara hediye edecek sözüm yok…! Gürsel ÇOPUR

Bâde sunulur bir vetire toplanan

Bâdiyede bir zehir

Avize bakışlar kapı arkasında