Gülden Işık Şiirleri - Şair Gülden Işık

Acının tarifsiz halini gördüm
Filistinli çocukların gözlerinde.
Hak'kına inanan insanı gördüm
Şahadetli nefeslerin son deminde.

Görünmez ellerin yüzünü gördüm

ışıkların göz kamaştıran hallerinde
görünmeyen ne gölgeler var
ben bilirim...

ben bilirim hangi hazanların
hangi baharların

sere serpe serilişi
kumlara denizlerin
ilk ışıklarını yayması
gündüze güneşlerin
yangına su
kavgaya sukut

bu gün
dağınık günlerimden
birindeyim yine.
yatak bir yerde
yorgan bir yerde
derler ya

Biri kollarını açtı tanımadan
Diğeri sarıldı daha tanışmadan
Anlamışlardı ki tanışacaklardı
Şiir yollarında buluşucaklardı.

Önce gözlerdeki manalar çözüldü

Elem yüklü karalı bulutlar
Çökmüş üstümüze neden.
Şu anlamsız çığlıklar kimin için.
Şu boş adımları nereye atıyoruz.
Baktığımız yeri bilmeden..
Böyle kör kör neye bakıyoruz.

ne zaman geçmişim ben bu yollardan
ne zaman saklanıp sobelenmişim.
bilinmez hayatın burgularında,
yalan gibi her şey ve her tarih ki
gördüğüm her yüze seni çizmişim.

sen duymazken seslerimden sustu liman taşları
ecel terli kül dumandan sabrı diledim sana
hasretinden vurgun yemiş uçtu özlem kuşları
uzak yakın dağ bayırdan sevgiler sundum sana

umut vefa düştü dara değişmez mi bu kader

gözüme batıyor aykırılıklar;
mavisi boğulurken gökyüzünün
karların beyazlığı yok olurken
günbegün nefesleri kısan is kokusu,
özgürce salınırken şehrin bacalarından
gören gözler körken…

Merdivenli döner yokuş yolları
Yollara sıralı şen konutları
Konutlar çiçekli gül bahçelidir
Bahçeleri şakrak pür neşelidir

Bir nefes ötede hırçın denizi