Gülden Işık Şiirleri - Şair Gülden Işık

alavereden,
dalavereden,
anlamaz.
içi dışında,
dışı aynada,
küçük hesaplarla,

bam telinde asılı kalmış kadınlar
dokunmaları özlüyordu
yetim kalmaya mahkum istençleri
inadına gül kokuyordu

Durun girmeyin içeri!
Daha ben tükenmedim
Umutluyum işte.

Durun söndürmeyin ışıkları!
Daha ben sevilmedim

su bulanmadan durulmaz
boş çuval ayakta durmaz
iki kere iki dört eder
can çıkmayınca huy çıkmaz

gelir geçer gider zaman

Zonguldak
ışıklısın bugün
kara bulutların çekilmiş
kuşların cıvıl cıvıl, bir başka söyleşiyor
dalgaların sakinleşmiş, kumsallarını okşuyor

dolandım geldim bir çok yerleri
senden güzeldi neler neleri
deresi temiz gül bahçeleri
heveslen artık duran Zonguldak

denizin yakın ormanın yakın

Zaman nasıl da değiştirmiş seni;
Bakışlarındaki şefkat değişmiş.
Yoksa alıştın mı ayrılığa?
Aşkımızı yitirdin mi bir başkasında?
O güzelim sözlerini yaban dillere mi sakladın yoksa?
Bak nasıl da, batıyor yüreğime gülmeyen sahte gülüşlerin.

Gittiğinde solarken akşamın rengi
Geride bıraktığın izler kimindi.
İki nefes arası umursamadan
Kırdığın kalp değildi bendeki sendi.

Yollara mı aşıktın gittin gelmedin.

İki torba kömüre üç beş kilo şekere
Kıymeti yokmuş gibi satarsın tek oyunu
Aç gözlü tilkilere çobansız sürülere
Nasıl da‘’emin’’diye katarsın koyununu.

Dünyadan bihabersiz sağır mısın yoksa sen?

Cennetim olsun diye siperlere koşarım
Kurşunlar delse geçse ardıma bakar mıyım.
Son günüm olsa dahi dağlarında coşarım
Açsa da tende güller yakama takar mıyım.

Nişanımı bağladım yarin sırma teline