Gülden Işık Şiirleri - Şair Gülden Işık

görmeyenler vardı bakıyorlarken
ne beklenirdi ki körlüklerinden.
susuyorlardı bazen konuşarak
konuşuyorlardı bazen de susarak.
kabulse kabul deyip daha ötesine gitmeden
örtülü gerçeklerle dolu hayatlarını

Arka sokaklar mahallenin öksüz kalmışı
Boya badanasız kirli çıplak evleri
Çöp deryası olmuş sözde bahçeleri.

Arka sokaklarda çocuklar çocuk değil
Geçim derdinin rütbesiz askerleri

Zonguldak acı içinde..

Zonguldak günlerdir yaktığı umut ışığını bu sabah söndürdü..

Zonguldak bir kez daha böylesi bir acıyla hatırlandı her zamanki gibi..

Her akşam duyuyorum o sessiz hüzünleri
Gizli koylarında çırpınırken denizim.
Mahcup yüreğimde uyanırken arzular
Düşlerim acep bir gün güler mi ki kaderim.

Görsem de bilinmezde yol alan gemileri

gerçek;
buğulu cam arkasında yazılı hayallerin silindiğinde
görüntülerde bıraktığı izleridir.
gerçek;
yürekteki duygular yaşlandıkça büyüdüğünü sandığın
ağaçların kuruyan gölgesidir.

Sensiz olduğum geceler
Bir hüzün çöker gözbebeklerime
Kalbim bir tuhaf burkulur
Susar deniz,susar çığlıkları martıların
Neşeler ellerimden kaçar kurtulur

ne haldesin acep?

güneşin sislere yenildiği bugünlerde,

dalgalar dövüyor mu ki yenilmezliğini

En güzel şiirleri senin için yazdım ben
Bir kez dönüp de bana gitme dedin mi ki sen
Bari sevildiğini geç kalmadan öğrensen
Ne sevdiğin anladı nede sevmediklerin.

Kuytu köşelerinde kaç kereler ağladım.

Boşluktayım..
Ne sağımda yarim
Ne solumda hayallerim var.
Kararsızın kararsızıyım..
İleriye gitsem duman
Geriye gitsem yitik zamanlarım var.

Akşam Deniz’in içindeyken
Gözlerini gördüm;
Kıyılarında
Ağlıyordu.
Bir isyan vardı;
Dalgalarının