Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Seyri hiçbir zaman bitmeyen
yeni yazgılar,
Eksilmiş gülüşlerin sıcacık sevgileri,

Yanan her canlı bir sevgidir,
Bir dal, bir kuş, bir karınca...
Alevin içinden yükselen çığlık,
Bizim suskun vicdanımızdır aslında.

İnsan yaşamın içinde birçok kez yanılgıya, düşerek yaşar,
Fakat bunlar her ne kadar acı
çektirse de?
Pişmanlığının acısını yaşamadan doğruyu, veya yanlışı seçemez..

"İnsanın"ışığı içinden
doğar..!
Dışarının karanlığı
içini

Güzel kadınların makyajı gülüşüdür,
Onlar aşk ile ve güneş gibi parlarlar.

22.07.2020

Ey sevgili şimdi tam zamanı
değil mi?
Ayaz tutmuş yüreğime seni

Yaradılışımın zerresine hoş geldin,
Aylardan en güzeli… sen, Ekim.
Toprak gibi bekledim, sessiz ve derin,
İçimde yeşeren o eski kelimem.

Ve...
Sen, ağustos sıcağında ellerinin
Buz tutmuş gibi üşüdüğünü hissettin mi?
Senin yaran yoksa, acısını nereden
bileceksin!

Taş arasına sıkışmış gibiyim,
Bilsen nasıl karışır saatler birbirine,
Sormadan gitti yarım kalan günlerim,
Söyle eylül zaman kimin avuç ayasında saklı kaldı?

Yaşayabildiğin
gibi güzeldir hayat
Umut ile hissettikçe uzakları,
yakın eyle kendine,