Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Ve...
tutarken
Tutunmak istediğin tüm dallar
kırılır bir gün

Ağaç dalında
Gel seninle bir türküye ses
olalım
Ağaç tutunduğu toprağa

Daldaki bir kuş gibi,
Seninle bir türküye ses olalım.
Ağaç tutunduğu toprağa,

… Ve sen,
Özümse tüm acıları, kadın.
Sonra seni güldürmek zor oluyor.

Nedeni nedir, tuz kadar sevmenin?
Rahmetli annem rahatsızlaşmıştı.
Ben, daha 12 veya 14 yaşındayım.

Sen hiç yüreğinin,
Kaleminin ucunda,
Attığını hissettin mi?

Bana hiç sormadan yüreğine, yüreğimi hapsedip,
sevgimi ele geçiren sen miydin?
Karanlıkta kalmış dünyamı aydınlatırken, Güneşe gerek kalmadan kalbime ışık saçan sen miydin?
Karanlığıma bir ışık gibi doğan, Bedenimin susamışlığındaki;
Gecemin siyahını cümlelerinle süsleyen sen miydin?

Pervasızca sormadan yüreğine
yüreğimi alıp tam ortasına konup,
Ruhumu ele geçiren
Sen miydin?

Sen, anlamsızlığımsın... beni içten içe yıkan,
Hayalini bile kuramayacağın bir güzelliği, darmadağın bırakan.
Ulaşılmaz bir ruhtu o kadın; naif ve derin,

Umursuz Sevgili
Sen hep umursuz değil miydin?