Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Bazı insanlara.
Size bir şey yaptı diye,

Her insan şunu demeli kendine,
Umutlarım varsa dünyam da var.
Hayallerim varsa yarınlarım da var.

Gitme..!

"Nasıl bir veda etmedin.
Çünkü edemedin?

Ve dersin ki;

Tükürdüğüm cümlelerle
değil,
Sevdiğim cümlelerle yutunmayı

Yaprak dökümü olmasın
hayatımızdan
Sevdiklerimizden.
"Her Eylül bir başlangıç

Mevsimlerim değişse de,
Uğurlayamadığım bir yarin yarası var yüreğimde.
Nerde olursa olsun bir an gidemez hayalimden.

Sözde benden kaçtığını sanıyorsun!
Kalbimin kölesi olmuş kalbine söz geçerebilecek misin?
Yüreğinin en derin yerinde yer almışken Bana olan sevgin, beni nasıl unutacaksın?
Kalbin, kalbime köle gibi esirken, Kaçmaktan çok kovalamakla meşgul olacaksın!
Ne yapsan nafile yine sonunda

Vefa aşkın özüdür,
Vefa borcu der dururuz ya hani,
Herkes vefa bekler fakat vefalı olmayı beceremez

İnsanlar,
Diyorum insanlar.
Günün başlangıcında bir kaşık,