Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Haddini kendini bilmeyen
Alçaklığı kendi ile bütünleşmiş
Üç kuruşa kişiliğini yok sayan

"Elimdeki kalemi utangaç bir, şekilde, tutarken.
Tutuklu gibi hissediyorum.
Kendimi!

Bu son…
Geceye son kez yazıyorum.

Çünkü artık

Utangaçlığımla hayalimdeki yare
susuzum.

Uykunun mizan terazisi,
İnsanlar uyku halinde her şeyi ile eşittir.
O anda ne ego kalır,

..... Yoksun diye
Uykusuzluğum bundanmıdır
Hayellerin bırakmış mı?
yoksa beni
Gelseydin hayellerimin içine

Sesimi duymuyorum artık
sen duy sesimi
Annem

Artık sesimi duyamıyorum,
Sen duy sesimi anne!

Özü, sözü olanlara kurulur dostluk,
yarenlik...
En yakınınızda hep, ruhu ile yüreğiniz'e dokunanlar ve varlık değerinizi bilenler olsun...

16.12.2021

Ey gafil sevgili!
Bir tek ömrüm var elimde.
Al koy yüreğine,
Oda senin olsun.