Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Ve sen duy gör artık, sesini çıkarmayan sessizliğe ses nefes ol artık.
Her şeyi biz biliriz ya, her şey bizim olsun isteriz. Bunu hiç düşündünüz mü? Biz neden bu kadar bencil bir toplum olduk. Uzun zamandır sesiz kaldığım bir konuya artık değinmek istiyorum. Sosyal medyalara bakıyorum sayfa sayfa paylaşımlar hep bencillik dolu ya, kendi çıkarları için her şeyi istiyorlar. Hasta olmuş geçmiş olsun, bekliyoruz. Çocuğu hasta veyahut bir takdir almış tebrikler bekliyoruz. Fakat şunu unutmayın, sizlerin bizlerin de olduğu kadar bu çocuklarımızın bir birey olduğunu sormadan onların haklarına girmemek gerekiyor diye düşünüyorum.
Veyahut cuma günü mesajları ben bu yüzden kaldırdım sayfamdan!

Bana daha borcun var
yalan olarak.
Söyleyemediğin sevda borsadan..!
Oysa benim sana verebileceğim

...Ve sen,
Kırmıştın benim gönül sırçamı,
Kurduğumuz hayallerin suya düşmesiyle,

"Annedir"
Kadın
bir dünyadır
her dilde tüm değerleri

İnsan örnek alınası varlıktır
Topladım kendimde çıkarsızlık olan
ne varsa
Çıkarsızça çıkarlar karşısında

Sevgimi hiçbir zaman susturamadım,
Neymiş benim bu bitmeyen ahım.
Hangi bahçesinden koparılan güle yanmışım?
Sevgimi paylaştım kimse doymadı,
Yüreğimin yara içinde olduğunu kimse anlamadı.

Sevgi...
ne kadar hoş ne kadar naif...ne kadar sıcak...ne kadar zengin bir kelime..
Ve aynı zamanda çok güçlü...etkili herkese ama herkese,can ve yürek taşıyanlarda olması gereken bir duygu...
Açamayacağı kapı,yıkamayacagı,kale ve iyileştiremeyeceği hasta bile yoktur...

Gerçek sevgi herhangi bir zamana sığdırılamayacak kadar kutsaldır.
12.06.2020

... Ve gördü.
Bu ne güzellik dedi gördüğü halde,
Güzelliği sevmeyi bilmedi

Sevgi,
Sevgi yolunda,
Sevgiye seninle  kalp olmak
Ne güzel.
Gam doluydu yüreğim,