Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Minicik mutluluklar saklıdır; sende, bende, herkeste,
Göremediğimiz hayatların
içinde!
Öyleyse neden göremez insan bu mutlulukları?
Çünkü insan sürekli yakınır durur daha, fazlasını isteyerek!

Muhatabı mıyım öyle işte,
Asla dokunmuyorum.
Ne yakınına ne yüreğine bazı insanların,
Lakin seviyorum bir sümüklüböceği,

İyi ki ben benim,
Kış yaz fark etmez,
Yarın karışırım toprağa.
Yaşamı renkli kılan ne varsa yaşanacak,

Uğurlayamam dediklerimiz göç
eder yüreğimizden.
Geriye dönüp baksanda öyle asi olmuşlardır ki;
Yerleştiremez olursun ne yüreğine nede yanıbaşına,

Mutlu insanlar tanıdım..
Bunlar sadece ne ise öyle oldukları için mutluydular.
Bu yüzden hiçbir kimse için hayel kırıklığı,
Yaşamadılar ve yaşatmadılar.

... Ve
Sanki bir müziğin senfonisi,
Geçiyor içimden sana doğru...

Hiçbir yere sığdıramadığım sevgim
acıtıyor canımı yakarcasına
gizemi kalmadı artık!
Şah damarıma kadar dolaşan

... Ve dedim;
Nedir bu selamsızlık,
Bizleri tutan neydi ki?
Bedava olduğu halde,
Neden merhaba demeyiz, Birbirimize.

İnsan kuş misalidir,
Bitmeyen yolculuğu,
Ondadır gidişleri.

Seni içimde saklıyorum.
Nefesin yüreğimi ısıtıyor,