Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Görmez misin
Kelebek misalidir insan
Bu yüzden iyi insanlar bir kez konar omuzlara..

Kadını ne dünyaya sığdırdınız
Ne de yüreğinize.
Ya öldürdünüz ya da görmezden geldiniz!
Sizlerin de bir kadından doğduğunu ne çabuk unuttunuz!
Kız çocuklarını sevemediniz!

İnsan ruhuna uğrayan erozyonu,
Ortak bir sorun olduğunu
neden görmeyiz?

Vefayı,
iyiliği ve de vicdanlı olmayı unuttuk!
Muhtaç olduklarımızı bulmakta zorlanır olduk.
Dostluklarımızı ,arkadaşlarımızı, Komşuluklarımızı,

İnsanlar diyorum.
Kendi işlediği kocaman
günahlarını çuvala
basar..!

Kopardım
Güllerin  en güzelini senin yüreğinden.
Ciğerlerime dolduruyorum
Soluduğum

.... Ve sen
Koklayamadığın gül kokusuna, gül verilmiyeceğini bilmez misin?
Güle gül verilmez
Gülüm diyemiyorsan anladın mı?

Hayatın kokusu güzeldir acısını yaşayana kadar,
Bir duruştur güçlü olana sanki;

"Mezarsız Yas"

Sadece ölüler özlenmez,

Nedir bu sendeki
Cesaretsizlik!
Sadakatın sadık değilse?
Ne beni yor nede kendini!