Gülay Aruç Şiirleri - Şair Gülay Aruç

Her akşam yolcu ederim seni
Kısa bir tatile gidermiş gibi
Rüyalarımda mendil sallarsın
Ellerimde hep aynı yağmurların seli
Herkes gibi çoktan gittin!
Anlayamazsın.

Ah o eski tangolar!
Annemin aklını başından aldılar
Sözlerinde kimbilir ne sırlar gizlidir
Okul defterlerimin arasında kaldılar.

Annem her gün erkenden kalkardı

Aheste çek kürekleri
Aman! Deniz duymasın
Hırçın dalgalarıyla bizi
Kucağına almasın.

Aman! Yavaş salla beşiğimizi

Topal bir serçedir seken
Kaldırım taşları arasında canı
Uçurumun altında bekler boz bir aslan
Hayatının en büyük avını.

Gölgeler saklanır kuytulara

Güne onsuz uyandım, yine onsuz başladım
İlk defa oturup yalnızlığıma ağladım
Halbuki ben değil miydim yalnızlığı seven
Ben değil miydim gitmesini çok isteyen.

Ayrılıksa ayrılık

Balıkçının kaderidir
Balığın eceli olmak
Balığın zaferidir
Giden bir sevgili gibi
Kokusunu onda bırakmak.

Bebek
Acaba sana nasıl seslensek
Ayşe, fatma veya ezgi mi desek
Yoksa isim bile vermesek mi.

Bebek

Ben aslında hep ordaydım
Kısa parlak saçlarım
Boncuk bakışlarımla
Ağaç kokan sedirlerin altında
Öylece hep sana, sana bakardım.

Birkaç parça eşyamı aldım yanıma gidiyorum
Acı tatlı anıları topladım aklıma
Kendi kendime anlatıyorum

Sakın neden gidiyorsun diye sorma
Ben de bilmiyorum.

Seni çağırmanın yolları var biliyorsun
Gözlerimi kapatıp seni düşünüyorum
Birden sen çıkıp geliyorsun.

Kapalı kutuların fiyonklarını açıyorsun
Saçlarıma usulca bir kelebek konuyor