Çocukken mutlu sonla biten hikayeler anlattılar bize,
Ondan belki inandık her güzel söze.
Oysa çok farklıymış gerçekler,
Acıymış, acıtırmış öğrendik.
Kabuğun altında kanayan yaraların,
Çocukken koparıp attığımız kadar kolay atılmaması,
If I love him like you, forgive me my God,
If I want to die for him, forgive me my God,
It’s not my fault, you created him,
It’s not my fault, The love is cruel.
****nakarat****
Is this right, İs this wrong
Yanağına konan gamzene kandı yüreğim,
Gülünce kısılan kahverengi gözlerine tutuldum.
Yeniden kelebekler uçarmış kanatlanıp,
Gece misali siyah saçlarına ışık tutmuş yıldızlar,
Seni görmem için, aydınlatmış çehreni.
Geldin, gördüm ve gittin....
Gerçek aşk bulunmaz inşa edilir,
Tarifi çok zor hem yanan hem yakan volkan gibidir.
İçini ısıtır, ummadığın anda doğan afet olur.
“Dur gitme ne olur”, kalp söyler durur,
Kalbi susturan o zalim gurur.
Ama yine söylüyorum işte,
Hikâyenin sonu belli,
Ama bazen yanılmayı ölesiye istiyor insan.
Tuttuğun bir dileğin ardından gelen bir yabancı,
Bilmiyorsun ki; aslında o da bir yalancı.
Tecrübesiz kalbine mi,
Yoksa karşındakine mi sitemin çözemiyorsun.
Kalbi kanar mı insanın,
Öyle damla damla değil,
Oluk oluk…
Her hücresi can çekişir mi acıdan,
Aldığı nefes batar mı boğazına,
Ölmek için yalvarır mı Tanrı’ya,
Kanadı ruhum isyanlardayım,
Kalbimden göç ettim firardayım.
Hançerin saplı duruyor hala,
Kan revan içinde araftayım.
Hiç mi değerim yok,
Bazen kalp incitmek için değil,
Korktuğu için reddeder.
Çünkü anlam yüklemiştir, hisseder.
Uzak durması gerektiğini söylerler,
Kaçar kırılmamak için.
Sonra aylar geçer üstünden,
Kitab-ı Aşk yazdım sana,
Kalu Bela'dan beri ezberimde.
Asırlardır beni hep aradın,
Bulduğun anda hiç anlamadın.
Okur yazar değil cahil kalbin,
Aşk cesaret ister sen kaybettin.
Yol yok olmuş yürüyor bu meczup,
İçi kor olmuş yanıyor bu meczup,
Ben ol da gör aşk ne eyledi beni,
Biçare aklım terk etti teni.
Şems'ini kaybetmiş pervane misali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!