Kendime yaklaştıkça senden uzaklaştım
Eskiden en iyi duygumken ve en tanıdıkken
Zaman tekinsiz bir kıyıya yanaştırdı beni
Senden uzaklaştıkça kendime yabancılaştım
Yükseklikten korkmak gibiydi içimdekilere dokunmak
Sessizlikleri sözcüklere dökmeye çalıştığımda
Hep sana çıkıyor harflerin yolu
Eskiden, gizli özneyken sen
Çok kolaydı suretine anlam yüklemek
Şimdi açık ara tüm duygular seni tanımlıyor
Onca yıl geçti, saysak dile kolay da kalbe zor
Çocuktuk büyüdük, değiştik, farklı şehirlerde farklı hayatlar peşine gittik
Arada geldik mimozaların açtığı zamanlarda o deniz kentine de, birbirimizden habersizdik
Sen onca yıl kalbimin bir köşesinde nasıl saklı kaldın
Seni onca yıl kendimden bile nasıl sakladım, şimdi şaşkınlık içindeyim
Bugün fark ettikçe anlıyorum tekrarladığım acıyı, iyileştiririm sandığım yaralarımı
Düşlerimde bir şeyler oluyor
Zamansız bir yerdeyim ve günlerdir senden uyanıyorum
Sanki mekânı sensin kurgulanan düşlerin, senden deyişim bundan
Duygum çok eski hala kalbimi ağrıtan, her gözyaşıyla farklılaşan
Belki de aşktan uyanıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!