Geceye vurgun
Denize tutkun
Yakamoza aşiyan
Yıldızdan gün sayan
Farkındalıktır aşk
Gözlerimin içindekini anlayan
Dolunaylı sakin bir gece,
Bütün ışıklar sönmüş,
Sadece ayın parlaklığı yüzüme ışık vermekte.
Ses yok sokakta, hatta ayak izi bile.
Deniz durgun,
Yakamoz iki ileri bir geri, sahile değmese de.
Serojumm'a
.......................................
Aslımı yok sayıp suretimle hayatın içinde olmak bana göre bir şey değil.
Zorlanıyorum belki çoğu zaman, hatta kendime batırıyorum çuvaldızı her seferinde.
Aklıma düştüğün yerle gözüme değdiğin yer hala aynı
Bunca zamandan sonra bile dilim söylüyor da kimse bilmiyor
Seni seviyorum işte yüreğim bayram ediyor
Dokunduğun yer ürperti halinde, hoş geldin
Geçmiş zamandan kalma hazlar çekiyor
Zamansız ve hesapsız yaşantılara gebe bir günden çıkmaya çalışıyorum.
Olmadık yerde akıyor göz yaşlarım, silemiyorum bile.
Dağılıyorum bir an, sonra kendime dönüyorum.
Kendime dönüşüm önce senden geçiyor.
İşte tam orda, yüreğimi bıraktığım huzura sığınıyorum da,
Seni özlemiş olmanın gerçeğiyle baş etmeyi beceremiyorum.
Sıcak bir Pazar öğleden sonrası
Laf arasına dahil olduğun gecikmiş bir kahvaltı sofrası
Gülümsemeye eklenen gece yaşantısı
Söz dönüp dolaşıp gelince aşka, yalın ve şiirden olma
Işıldar gözümün bebeği sesime renk veren sana dair yazılarla
Ve bitiyor işte
Son dört dakikaya sığmaya çalışıyor kelime
Aşk perde perde gözümde
Fark ettin mi canım yolladığım dilekleri
Gözün daldı mı uzaklarda bir yere
Ordaydım inan, baktığın yerde
Yeni bir yaş yeni bir yıl dönümü yine
Seni seviyorum hala değişen bunca şey içinde
Sessiz bir haykırış var bu sefer yüreğimde
Gözyaşım kırık yalan söz ettin diye
Dünleri koydum şimdi üst üste
Elvedasız gidersen yüreğim affetmez seni
Söylediğin sözü kulağın duymaz bazen bilirim
Özrün artık düzeltmiyor kırdığın yerleri
Acıyan candan öte ruhumun derin yara izi
Görünmez baktığın yerde dinlemen gerek tenimin sesi
Yalnızlık benim yoldaşım şimdi
Yine kar. Yine soğuk ve ıslak bir şehir. Gri bir gökyüzü ağlayarak uyandı yokluğuna bu sabah. Sersem eden karayel, duramadığın fırtınayla beyninde sanki. Zordu gece. Kağıtsız kalemsiz yazılar yazdı rüyalar saatin günü delen sesine kadar. Bir o yana bir bu yana, dön dur. Sessizlik hakim, sanki terk edilmiş bir şehir var dışarıda. Martılar gördüm sadece penceremden baktığımda, çığlık çığlık ve ayaza tutmuş martılar. Denizi göremedim ama. Ağladım sonra, bir martının kanadında saklandı sana ait serzenişlerim. Özledim. Tuhaf bir yokluk bu gidişin. Özledim. Aynı gökyüzünden bana seslenişini dinledim. Kendime sözler verdim ama içimde fısıltıydılar. Biliyor musun bunca zaman hiç hissetmediğim bir şeyi fark ettim, sen gittin ben eksildim. Gün eksildi sanki, geceler inadına uzun, eklentili. Yaptıklarım eksildi, sen kısmı olmadan hayat eksildi. Elim telefona pek gitmedi bu sefer, belki uzaklık iletişimi kısıtladı bunu bildiğimden aramadım. Gelince, dönünce şehre arar dedim, görüşürüz dedi ya giderken.
Aklımda bir çengelli iğne, ucunda biraz acıtan cümleler var. Dönüp duruyor beynim, oyun sanıyor kelimelerin labirentlerini. Oyun mu? Söylenenler gerçekliğe ne kadar dahil. Mağduriyet kime ait canım. Aç artık kapattığın gözlerini, kalbinin isini temizlemen gerek. Yoksa can tükeniyor. Bir yer kanıyor sanki günlerdir, bulamıyorum. İçten bir kanama sanki, gizli. Bir şey var dilimin ucuna geldi gelecek diyorum, gelmiyor. Durgunum ama. Sanki, yıkık dökük bir kent kalıntısı bulmuşum, arkaik dönemlere ait, parıldayan duyguları toplamaya çalışıyorum. Sen yoksun ya, bu eski kentteki her şey sen şimdi. Her parça bir yerini tamamlıyor, anlıyorum. Kendimle konuşmalarım var, cevabını senin sesin veriyor.
Mağduriyet. Galiba ben en çok buna takıldım. Kim kimden mağdur, yada neye karşı bu mağduriyet. Sevdiğine mağdur olur mu insan, yada mağdur etmemek midir sözlerin arkasındaki inceliği kaçırmak. Nasıl bir cümle kurdun da hesabını yapmadın, farkında mısın? Beni mağdur etmezsen sevinirim desem sana, nerene dokunur içinde. Düşün, kim bilir nelere dokundu bende. Sustum, sözcüklerin yerine sessizlik koydum. Dilim tutuldu, içim burkuldu, battı çengelli iğne. Nereye battı bilmem de en çok sen vardın kanayan yerlerimde. Sonra gün yolculama vaktine döndü. Bir soru bir cevaptı sen gökyüzüne çıktığında benim zihnimde kalan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!