Gözde Hatiboğlu Şiirleri - Şair Gözde Ha ...

Günümün aydınlık yanı
Ruhumun çam ormanı
Gözümün sevinç gözyaşı
Seher vaktinin ayazı
Aşkın belki en zor hali
Yine de sevda yemini

’’Seninle konuşmak beni mutsuz ediyor’’

Gerçeklerin üstünü sisli yalanlarla örtmediğim için,
Gözüne gözümü inanarak değdirdiğim için,
Kendimden önce sana değer verdiğim için,
Acıyan yanımı göstermek istemesem de gördüğün için,

Zamansız ve eski bir ilkbahar akşam üstünden kalma yarı bulanık hava,
Yağan yağmurla gökkuşağının renkleri altında bir düşün uykusundayım.
Kendimden geçtim, bunu fark ettiğimde senden de çoktan geçmişim.
Şimdi yalın ve yalnızlıktayım.
İçimdeki dalgalar durulmuş, fırtınadan sonraki toprak kokusundayım.
Sen.. kimdin de bunca zaman yüreğimi gözü yaşlı bıraktın.

Bir duygulanım teması fark ediyorum içimde
Seni tanımak, toprağa tohum ekmek gibi
Yelkenler fora mavi bir yolculuk belki
Duygusal öğeleri ortaya koyduğumda
Rüyaların anlatmak istediği bir aşk hikayesi
Beden değişimlerin baş nesnesi

Sakındım yerde başlıyor korkum
Seni düşünmekten kendimi unutuyorum
Ağlamaktan da yakınmaktan da vazgeçtim
Sevmiyorsan zorlayacak halim yok, susuyorum

Aşkı bir kere ve sende bildim

Karşımda boğaza göz kırpan ışıklarıyla bir şehir
Fonda yine Sezen şarkıları sana dair
Üç beş arkadaş var yanımda sohbete dahil
Kaçamak bakışların ardında yeni hisler sezilir

Kapattığım kapıların önüne adını yazdım

Sessizliği dinliyorum dolunaylı gecede
Bulutlar geçiyor perde perde önümde
Hafif bir ürperti var tenimde
Çiğ yağıyor yüreğime
İçime çektiğim hava keskin, çam kokulu
Özlem doluyor ciğerime yad oldukça anılar

Kar kalsın yanına sana verdiklerim.
Yalansız, hesapsız bir sevda yaşadım ben.
Karmaşalarını anlamaya çalışırken gördüğüm hislerdi gözlerinde beni tutan.
Alıp verilenlere tanrı şahit sadece.
Yalansa yalan de.

İyi bir cümle kalsın elimde giderken istedim.
Üstünden yıllar da geçse hep aynı sıcaklıkta hatırlamaktı dileğim.
Sana verdiklerimin koşulu, karşılığı yoktu içimde.
Üstelik daha fazla vermeliyim demiştim sevgim için.
Çaba peşindeydim son günlerde yine.
Az biraz kırılmıştı kalbim,

Büyüdüğümü en çok anladığım zamanlar hep canımın acıdığı çıkmazlar oldu
Acıya yaklaştıkça öğrendim
Deneyimler biriktirdim
Hayatı anlamaya çalışıp metaforik cümleler kurarken, belki hayran bıraktım kendimi karşımdakilere
Ya ben?
Hayran mıydım gerçekten içimdekine?