Gülüşüm yansıma
Sen kaybetme ki yüzümden yansısın hayata
Ağır adımlarla ilerliyoruz zamana
Paylaşılanlar arttıkça bakarsın değişir tanımlama
Gülümseriz; değişir dünya
Kayıp..
Yasak..
Yalan..
Hangisi senden geriye kalan?
Kayıp desem eski bir aşk hikayesi misali rivayet olan
Boğaza karşı yakut,
Kendini tekrarlayan zaman,
Tanıdık melodiler eşliğinde bir dost sohbetindeyim.
Mekan aynı mekan, yenilenmiş,
Aynı yerde yine paylaşımlar.
..gözde yaş çağlayan,
Sisli ve yağmurlu bir İstanbul gibi yüreğim
Kaygan bir zeminde yürümeye çalışıyor sevmelerim
Gitmekle kalmak arasında sıkıştığım bir yerdeyim
Bu sefer gerçek, yola çıktı duramıyor yüreğim
Gözyaşım saklı, ağlayamıyorum
Merdivenlerin kaçıncı basamağındasın şimdi
Ufukta kaç adım daha var atılacak kim bilir
Sessizce yerini alacak anılar zaman geçtikçe
Tarihin yaprakları bir bir dökülecek mevsimlerle
Arzular da tutkular da yerini huzura bırakacak yaş ilerledikçe
Fasl-ı muhabbetler kalacak sadece dost sohbetlerde
Sıcak bir güne uyandım analize mahal veren rüyalı geceden. Yeni bir haftaya geç kalmış başladım ama senli düşlerin heyecanıyla gülümsedim. Dahil olduğum yoğunlukta bile hep muzip bir gülücükle gezindim. Başkasın dedi birileri, bugün daha bir ışıldıyor yüzün. Tavrın, duruşun sanki aşkla dolu paylaşımlarının sonucu. Yine sözsüz bir gülümsemeyle geçiştirdim. Hülyalı bir halim var rüzgarın saçlarımı dağıtan esintisinde. Düşünceler geçiyor zihnimden ve kendimle konuşuyorum sanki senleymişçesine.
Kaç zaman geçti canım şöyle uzunca sohbetli ve içimizin dar yerlerini açmayalı birbirimize. Hadi ben yazıyorum sensiz hissettiğimde ya sen ne yapıyorsun bensizlikte. Mektupların sonu yok biliyorsun. Her güne yeni methiyeler düzebilir yüreğim. Seni her yeni gün yeniden zevkle anlatabilirim. Biliyor musun üstelik anlaşılmış olmanın sevinci var içimde. Biri dedi ki dün ayak üstü uğradığı evimde, sonunda anladım verdiğin değeri sevdiğine, çünkü aynı hissi tadıyorum şimdilerde. İşte dedim kendime ve başım gökyüzünde, kulağım ezan sesinde yine hep sığındığım yerdeyim sana ettiğim dualarım ile. Koşulsuzluğu ancak anlar başkası inancın mucizesini gördüğünde.
İyi misin. Yeni bir haftaya nasıl başladın. Düzensizliğine dahil ettiğin yalancı paylaşımlardan mı geçtin yine. Gittiğin şehirde nasıldı kutlaman, buruk bir hüznü tatmadın mı. Meraktayım anla, ondan sorular ardı ardına. Bilmeden, sormadan üstelik yetmeyen görüşmelerden aşkı saklayarak yaşıyorum bu günlerde. Kıyaslıyorum sonra yeni aşk nesneleriyle. Sunulanların hayatımdaki yeri emin ol senin yerine değmedi.
Geçen zamanı sayamıyorum artık. Ben hiç bu kadar uzun süre sensiz kalmadım ki. Yaramazlık yapmış da nasıl saklanacağını bilemeyen çocuklar gibi elim ayağıma dolanıyor. Mutsuzluk bulut gibi üstümde, sürekli hüzün yağmurları altındayım sanki. Her şeyin içindeyim ama dışındaymışçasına bakıyorum. Hayaller kuruyorum bize dair. Aslında gelecekten çok geçmişi yaşıyorum. Hep geçen sene bu zamanlar diye başlıyorum söze, yine aynı söylemlerle bitiriyorum. Eksik her şey, en tam denen yerde bile seni arıyor gözlerim. Bir tesadüf, bir söz, bir bakış, bir hatırlatma her ne olursa olsun yeter ki sana dair olsun diyorum.
Sabrımı savunuyor ve koruyorum hala. Yokluğuna alışmanın tek yolu sabırlı olmak çünkü. Ama gerçek asla alışılamayacak bir yokluk oluşun. Alışırsam nefesim tükenir, alışırsam zaten yaşamıyor olurum. Çünkü senin yokluğun demek benim yokluğum demek. Halen her sabah uyandığımda yanımdaymışsın gibi sana günaydın diyorum. Her gün batımında senle hesaplaşmalarımı yapıyorum. Elim telefona gitmiyor artık, sadece fark bu. Eski bir senli zaman yarattım kendime oradan çıkmıyorum. Maskelerim var yüzümde gün içinde, kimse fark etmiyor içimden geçenleri. Biliyor musun sevgilim üstelik hislerimin aksine davranmayı da öğrendim.
Yaşamayı öğrendim birazcık senden sonra. Biriktiriyorum tüm güzel şeyleri yaşamın içinden, elbet sana heyecanla anlatacağım zamanlar gelecek. Elbet yine ışıl ışıl gözlerimle paylaşacağım yüreğimi senle. Beklemeye aldığım şeylerle de mutlu olmayı beceriyorum artık. İçimde paylaşıyorsun ya benimle, yetiyor. Hiç olmadı çok mu daraldım yazıyorum sana işte, sanki konuşurcasına, sanki içimin en ücra köşelerinde elimi tutmuş yürürcesine seninleyim.
Dalgalı bir denize karşı, tenimde sıcaklığını hissettiğim kum taneleri, rüzgarın saçlarımı dağıtışına eşlik eden insan sesleriyle yazıyorum bu sefer sana. Aramızda kilometreler var. Sen geride bıraktığım aşk şehrindesin, ben çocukluğa döndüren Akdeniz’de. Garip oldum eskiden kalma dostları, aşkları ve mekanı görünce. Yıllar sıralandı gözümde, eşlik etti yaşanmışlıklara yaşlar. Hiç birine dahil değildin sen. Oysa şimdi yanımdasın gölge misali attığım adımda. Şakıyor kelimelerim seni anlatırken buralara.
Beni sana hazırlayan geçmişimi bilseydin keşke sende. Tanısaydın sevdiğim dostları, yürüseydin yürüdüğüm kumsalda, yakamoza kadeh kaldırsaydık, oyunlara dahil olsaydık hatta eşim olsaydın karşımda. Kim bilir belki başka bir yaza, uzanan sahile birlikte adım atarız palmiyeler arasında.
Düşünüyorum da yine dilimde dualarımın karşılığına şükran borcum var. Seni verdi ya bana, mucizene dahil oldu ya gece, bize anlam katanların karşısındaydık ve her şeye rağmen varsın ya hala. Binlerce şükür tanrıya. Değdi bak kırgınlıklara. Demiştim ya göz değmedi aşkımıza, bıraktığımız yerden yürüyoruz hayata. Seni seviyorum diyorum serin suların, sıcak güneşin ve geçmiş aşkların uygarlığı olmuş kentlerin ortasında.
Kiraz zamanı bir mevsime uyandım
Alından morundan boyandım
Rüzgarında dans ettim ruhunla şehrin
Uçuşan saçlarımın kokusunu duysan keşke
Süründüğüm parfümler buram buram sana hediye
Bırakalım kararı gökyüzü versin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!