Gönül Kütük Şiirleri - Şair Gönül Kütük

Bir yerlerim ağrıyor,
Ağrıyan yerimi bilmiyorum Alesya!
Kıyametim oluyor gidişlerin.
Sen gelmedikçe uzuyor yollar,
Tutup kendime çekerken kopuyor vuslat.

Sakın dostum var deme, sen yalnızsın dediler
Boş duvarlara bakıp dalmaya da alıştım
Güvenime karşılık nankörlükle geldiler
Sadakat yalan imiş bilmeye de alıştım
Kader deyip kedere gülmeye de alıştım

Sen benim dünyamsın anlasana.
Anlasana güneş öksüz toprak cansız
Ben sensiz anlasana.

Okyanusumun mavisi cayır cayır yanıyor
sensiz maviler kızıl.

EY ARAT!
Sen umudun mavisi,
Sen sevdanın heybeti..
Düşman, bayrağını önüne atıyor sen yürüken..

Kara bir köprü kurmuş kaşların gözlerine,

Artık gidebilirsin…
seni sonsuza kadar azad ediyorum.

Bugün senden kalan her şeyi topladım.
Başımın üstünde taşıdığım hatrını,
Tozlu ceketinin cebinde kalan ihmalini,

Bekle dedin ne oldu, ezan gibi bekledim
Vuslatımın farzına, bin yıl kaza ekledim

Aşkını sarmalayıp, yüreğimde yatırdım

ADAM&KADIN (DÜET)

(Harun Yıldırım)

Şu bir avuç yüreğim yanar közüm içinde,
Yaşlarım sancılanır, akar gözüm içinde.

BEN GİBİ KADINLARIN

Yandı yüreğim diyen, hiç soğuk olur muydu
Gözleri yaşlı iken, ahımı alır mıydı
Saklasaydın kalbimi, hiç öksüz kalır mıydı
Deli olur sevdası sen gibi adamların

Beni biraz sever misin?
Ne büyük sözler isterim, ne yeminler.
Şiirler yazma adıma, okumada.

Kalbime ellerin yanlışlıkla çarpsın,
sonra çekme, orada kalsın.

Ben ölünce şair olurum.
Ölü şairler daha uzun yaşarlar.
Diriler dinlenir, ölüler okunur.
Tek bir kelimeme bile tahammülü olmayanlar,