Gönül Kütük Şiirleri - Şair Gönül Kütük

Gül bahçesi sundum da, duvarlar ördün bana
Diktiğim fidanlarım, tutmadı mı Gülruba?
Ne şikayetin vardı, kayıtsız kördün bana
Ellerim ellerini, tutmadı mı Gülruba?

Dermeden solma diye, ben niyazda kalırdım

Helal demişler adına,
Daha doğar doğmaz dudak bükmüşsün dünyaya.
Hayatında ilk ve son kez,
Ağladıktan sonra acı çekmişsin..
Adına Helal demişler hayatı haram etmişler..!

Oku hadi sana yazıldı o kitap;
Yazdıklarımı sessizlik bil,
Bil ki, cümlelerin sesini duymaya başladığında,
Yankıları deşecek kulaklarını!

Konuşurken yüreğim çırpınarak alkış tutardı,

Kendi aynasını yalanlarla süslemiş
Bir kalabalığın içindesin.

Tepende akbabalar son nefesini vermeni bekliyor.
Zaman ve mekanın kaybolmuşluğunda..
Etrafındaki kalabalığa bir bak,

Bu dünya sadece insanın değil,
Börtü, böcek, kuşlar var insaoğlu.
İyiliğe dönen lisanın değil,
Herşeyin tam gözün, dar insanoğlu.

Timsahtan çantayı, bavulu yaptın.

Bir iyisin bin kötü, bilmem hangi tarafsın
Uzaktan baksan güçlü, yanımda bertarafsın
Elaleme muamma, Rabbim’e itirafsın
Kaybolmuşum arafta, beklediğim vuslatsın
Kuruttuğun gönlümü, gözyaşlarım ıslatsın

Mangalda külünüz yok yüreksiz kansızsınız
Gidecek kapınız yok rotasız yönsüzsünüz
Oturacak oda yok çatısız hansızsınız
Doğruyu söyler diye kelamımdan ürktünüz
Şair olurum diye kalemimden korktunuz

Barışmak istersen geriye gelme
Sağına dargındım soluna küstüm
Canından bir parça sakın ha bilme
Senin damarında kanına küstüm

Köşkler mi istedi gönül otağım

Uğruna verdiğim savaşların galibiyetine değmedin sen..
Gök gürültüsünden korkardı şiirlerim.
Çekip mısralarımı ellerimden,
Şimşeklerin arasına attın.
Şiirleri yağmurlara küstürdün sen.!

Hiç bir vazgeçiş nedensiz değildir…
Beni sırtımdan vurduğunda,
Atmaya başladı kalbim.
Herkes benim öleceğimi sanarken ,
Göğsümden çıkan hançerdeki kan,
Kuruyan kalbimi sulamıştı.