Gönül Kütük Şiirleri - Şair Gönül Kütük

Yıllar sonra yadedip adımı anarsanız
Şu dünyada huzurla kalamadı dersiniz
Genç yaşımda öldüren eceldi sanarsanız
Gönlünün muradını alamadı dersiniz

Yeniden doğmak gibi, kalpten kalbe düşünce,
Geçmişimi silmekti, bendeki her düşünce.

Ellerimi sevgiyle, yüreğine sarardım,
Şimdi bitti o sevgi, bende soldum sarardım.

Bir küçük şiire sakladım kendimi,
Bulan şairdir.
Vicdanımla bastırdım kinimi,
Bulana zehirdir.
İlk nefesimi aldığımda yoktu yanımda hakimler,
Göbek bağımdan asılmadım Tuğba ağacına.

Hangi eylülün çırpınışı,
Hangi rüzgârın kurbanısın Gazelia?
Biz çok eylüller gördük ama
Senden öğrendik eylülün hazin olduğunu…
Sen savrulurken gördük,
Yâr dediklerimizin yüreğimizi yardığını.

“”Ben bu hikayeyi eksik yazmazdım da,
Kağıdım bükük, kalemim kırıktı..””


Kendi suretime yabancıyım bugünlerde..
Bir de senin bakışına..

Yaptıkların cezasız kalır diye sevinme
Kederimi gözümde buğlamadan gelirim
Dizlerime kapanıp affet diye dövünme
Vicdanı törpüleyip ağlamadan gelirim

Ne yağmurum varsa, döküyorum giderken..

Görünmeyen acılarımdan, can çekişiyorum.
Kollarım omuzlarıma, bedenim dizlerime yük oluyor..
Kitap ayraçlarına takılmış virgülleri toplayıp,
Küçük harflerle başlayan, şiirler döküyorum gözlerimden.

Gidişine kalıyorum sevgili,
Açık çay renginde kızılın,
Gün batımını izliyorum.
Gün geceye, ben yerin dibine batıyorum..

Gittiğini gördüm.
Gözlerim karlanmış televizyon gibi
ne gördüğünü anlamıyordu.
Uzaklaşan bir karartı canımı kayalara çarpa çarpa bedenimden ayırıyordu.
Kulaklarım ibresi kaymış bir radyo gibi
duyduklarını idrak etmeye çalışıyor,

Göğümün Sol Yanı,

Adını koyamadığım değil
adını unutamadığım
Ne zamandır içimde bir telaştır
gönlümün sol yanından sevgiler