Sen gitmiştin;
Bilmem kaçıncı saniyede, kaç yıl geçti.
Başım öne eğildi,
Gidişini izleyen gözlerim, Kaldıramadı gerçekleri.
Vardır bir yolu gülümsemenin ama,
Daha okumadan sesimi kesti
Hep şiirlerimi astı o benim
Sevgiye nefretin Rüzgarı esti
Hep şiirlerimi astı o benim
Tek cümleme bile değer vermedi
Gecene ışık tutup, ne ateşler yaktırdım
Gökyüzünü yıldıza, güneşe diz çöktürdüm
Küstürdüm sabahı da, ne çileler çektirdim
Senin seman özdü de, benim fezam üvey mi?
Bal şerbeti içirip, zehirler mi kusturdum
Gülizarda boy veren gülü dalından kırıp
Nasibine niyazla Yaradana yakarıp
O aşiyan kalbinde yer ver diye haykırıp
Seni çok seviyorum diyecektim, vazgeçtim
Sen şimdi, bu ölümün adına, yalnızlık dersin..
Yok öyle!
Herkes harfini bilsin ve çıkarsın yalnızlıktan!
Vurdum yine kalemi kelama;
Bunları konuşarak anlatırdım ama,
Kusur benim sözlerimde değildi,
O açmadı bile, kulağının tıkalı tarafını..
İnsan nasıl anlamazdı bu kadar çırpınışı?
Yüreğin duyguların hiç incinmesin inşallah melek saiirem ??
Gönül renginiz solmasın.
Gönül renginiz solmasın.