Güneşe boyun büküyor
Çiçekler
Dallarıyla beraber,
Teslimiyetin taa kendisi,
Sevginin gözle görülür
Olgusudur bu,
Ya biz sevgili
Ne kadar teslim oluyoruz
Aşka sevgiye
Bir çiçek kadar
Eğiliyor muyuz aşkın önünde ,
Köklerimizden kopacak kadar ,
Susuz kalacağımızı
Yanacağımızı bile bile
Benliğimizden vazgeçiyor muyuz
Mümkünü var mı
Gururumuz , benliğimiz var
Aşk nedir ki
Hep yeniden olabiliriz
Tazelenir değil mi
Kaybettiğimiz her şeyin
Yerini başkası alabilir,
O zaman biz sevmiyoruz
Kaybettiğimizi, bir birimizi
Bir çiçek kadar demek ki
Ve bir çiçek gibi
Güneşimiz için
Bükülmüyorsa boynumuz ,
Var olduğumuz
Omurgamız hala taşıyorsa bizi ,
Ayakta durabiliyorsak
Canımız yanmıyorsa,
Sadece avuntusudur
Yüreğimize değipte
Kopmamızın derim
Şu çiçeklere bakarak
İç dünyamda ,
Ya sen sevgili sen !
Gün batımımı oldun
Doğduğun yüreğime
Gerçekleri görmek isterim..
Hüseyin ERDİNÇ
Kayıt Tarihi : 13.3.2022 07:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!