yüreğim ağzımda, kulağım telefonda
gözüm değil kalbim arıyor seni tüm kalabalıklarda
aşıyorum dağ, tepe, bayır belki sen varsındır diye arkasında
tükeniyor umudum o kadar çabaya rağmen, karşıma sen çıkmayınca
sesim artık çok yorgun, tüm cümlelerimi yitirdim
“ Ellerini tutsam yalnız, dünyayı turlasak
Kaybolunca kokun bana seni getirse turnalar
Bir taş vardı tam şuramda, oturdun oraya,
Durmam burada, gelirim artık nereye olursa
Öldürme beni, süründürme, yürüyelim el ele
bitmesi gerekiyorsa bitsin, diretme
kendini boş yere ve yoktan sebeple delirtme
neyi anlamıyorsun kalbim
hiç şahit olmadın mı güneşin batışına
her yıldız kaydığında hiç dilek tutmadın mı
saçımdaki bir kaç tel beyaza hapsettim yanağıma kondurduğun son öpücüğü
ama çürüyen bi ses var kulağımda senden kalan
..
içimden daha fazla anlatmak gelmiyor
kendi yağında kavrulmuş kadar acıyor kalbim
Günlerdir her şey tekrarlanıyor.
Aynı parayla biniyorum indiğim tüm otobüslere
Aynı adımlarla ilerliyorum pişmanlığın sokaklarında
Fakat daha dik, daha cesur
Günlerdir aynı her şey
Yoruldum
Düşmekten kurtuldum itmeye çalıştığın binalardan
Düşme tehlikem ortadan kayboldu, aşağı indim arkama dahi bakmadan
Kaçtım gerçeklerden, kaçtım herkesten, her şeyden
Geride ne bıraktığımı, neleri göz ardı ettiğimi hiçe sayarak oh be'ler çektim
Kendimi alkışladım, gökyüzünü alkışladım, kuşları, babamı, tanrıyı alkışladım
Rüzgar çıksa da uçurmuyor tozu ve düşmüyor dalından tek bir yaprak bile yere
hüzün ve öfke.. sık sık yaşıyorum bunu.
gözyaşlarımla suluyorum toprağını, yeşersin diye çiçeklerin..
çok kez açtım ellerimi semâya, rabbim görüyor.
sende görüyor musun beni?
kızın günden güne yürüyen bir cenazeye dönüşüyor..
gözlerin yalnız bana mı öyle bakıyor
yoksa çok mu seviyorum seni ondan mı üstüme alınıyorum
uzaktan kuşların cıvıltısı gibi geliyor sesin kulağıma
anlamasam da duymak istiyorum kurduğun her cümleyi
sevmek çok güzel, sen öyle gülüyorken
karanlık bir dönemdi, güneş gibi doğdun hayatıma
sonra bir şey oldu, yılların mutsuzluğunu aldın götürdün benden
o günden sonra güneş odamda doğdu sanki, öyle aydınlık göründü gözüme her yer
şehrin kalabalığı gittikçe şiddetlenirken sadece sen vardın karşımda
gözüme perde indi kimseyi göremedim senden başka
gece hayalinle uyudum, sabah seni gördüm
Sabahlarıma yükleyecek bir anlam bulamadım
Ölmeliydim belki görmemek için tüm olanları
Ve kapadım artık sana giden o bozuk yolları
Ne sen gel bundan sonra, ne ben ayaklarına kapanayım
Geçmeyen saatlerde intihara meyilim arttı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!