uykularım kaçıyor
gördüğüm rüyalar yaşamla arama mesafe koyuyor gerçeklikten kopuyorum
kaç ip bağladım balkonlara,
kaç ip gerdim darağacı niyetine
hiç biri öldürmedi, hiç biri kurtarmadı beni yaşamaktan
ruhum nerde diye soruyorum kaç zamandır kendime
Uçurumdan düştüm önce
Sonra uyandım
Hafif uykulu bakarken etrafa, seni anımsadım
Sen olsaydın bir bardak su isterdim
Muhakkak bir bardak suyun hatrı vardır diye düşündüm bir kaç dakika önce
Anladım ki bir bardak suyun değil de, bir yudum suyun bile hatrı kalmamış
boğazımı sıkıyor cümlelerin
sana inandığım yerime batırıyorsun bıçağını
bıçağın kör, ama bir gör nasıl canımı acıttığını
istedim ki üzüntümü birazcık fark et
ve azıcık gör beni, saçlarımı sev içinden gelerek
hatırlıyor musun, hiç bırakmayacakmış gibi tutmuştun ellerimi
Bir kuşluk vakti, gece çöktü yüzüme
Kendi kendime olan tesellim hep "üzülme" yönünde
Ne kadar üzülsem de, değmiyor gidene
Kimse dokunamıyor yarama, büyük acılar gizliyorum içimde
“
Ve şimdi bir bir siliniyor ayak izlerim bastığım her yerden. Toprağın hafızası var derler. Beni hatırlamasa da olur. Pencerelerde, balkonlarda iyi bir şeyin geliyor oluşunun umuduyla beklerken, şimdi sadece öylesine bakıyorum etrafa. Kim kimi kurtarabilir yaşamaktan? Ne ölebiliyorum ne de yaşayabiliyorum istediğim hayatı. Daha ne kadar gözüme sokulacak birilerinin mutluluğu? Zihnimde canlanan hayallerim yavaş yavaş yok oluyor. Parça parça mıydım yoksa bütün müydüm hatırlayamıyorum. Canım acıyor. Kalbim çıkmış yerinden, yerlere düşmüş, ayak altlarında kalmış. Salya sümük ağlıyorum ama kimse neyin var demiyor. Canım o kadar çok acıyor işte. Üstüne düştüğüm ne varsa benden kaçmak için can atmış. Köşe bucak saklanmış. Zamanla şiddetlenen duygularım körelsin diye çıkmış sanki herkes yoluma. Nedir hayatla imtihanım çözemedim. Karıncaya bile zarar veremeyen ben şimdi türlü ölümler düşünüyorum kendim için. Neden büyüdüm çocuk kalmak varken? Neden her şeyin farkına vardım saf kalmak varken?. Her sabah merhaba diyorum bir şeylere. Ama bu merhaba daha çok elveda gibi oluyor. Biten güne, soluduğum nefese, bir parçama, gençliğime, hayatıma..
Sebepsizce şiddetlenen rüzgar ısrarla dağıtmak istiyor saçlarımı. Dağılan saçlarım başım gövdemden ayrılacakmış hissi yaratıyor üstümde. Kırgınlığım aklımdan hiç çıkmıyor. Unutmak için her yolu denememe rağmen dönüp dolaşıp ölüm geliyor aklıma. Her şeyin bu kadar içindeyken kaçıp kurtulmam hiç kolay değil. Boğazıma kadar üzüntü içindeyim. Gürültülü hayatımın en sessiz kısmında yer almak istiyorum. Yani yok olmak. Benim parçam, benden olan, bana nasıl acı veriyor böyle. İnsan kalbinden kurtulabilir mi?
Ne kalbimden kurtulabiliyorum ne yaşadığım zorluklardan. Bitmeyen yolları yürüyorum. Geçtiğim yerler aynı yerler gibi geliyor. Yerimde sayıyorum. Büyümeyen ağaçlar görüyorum düşümde ve kazılı yüzlerce mezar. Başımı, kalbimi ve ayaklarımı bir parka bırakıp yola onlarsız devam etmek istiyorum ama insan kendinden kaçamazmış..”
burnumdan gelen yaşam
daha yaşım 25..
saçımda geçmişin izleri, alnımda kaderin çizgileri
gözlerim dalıyor uzaklara, uzaklar getirmiyor sevdiklerimi bana
babam öldü 40 gün önce
ciğerim söküldü onu cansız görünce
Saat gecenin 03:05'i
Seni en güzel bu saatlerde seviyorum
Yarı uykulu yarı düşünceliyken öyle bir hal alıyor ki her zerren gözlerimde
İlah'ım yapıyorum seni bir anlıkta olsa
Karanlığa daldırdığım gözlerimin ipinden tutup bir köşede, bakın diyorum bu benim sevgilim
Bu benim anlamım
Aynı şarkıda aynı nakarata yakalandık defalarca
Bir şairin en güzel şiirindeki en nadide satırda takılıp kaldık
Altını çizdik defalarca aynı cümlelerin
Defalarca aynı yerden koparttık gözümüze çarpan kırmızı gülleri
Hatta belki kaç kez aynı yerden kanadı parmaklarımız
Kim bilir kaç kez aynı anda aldık annemizden bedduayı, fakat hep sevildik
Ağlamayı bıraktı artık kalbim, her şey geçti
Saatler, günler, haftalar, aylar geçti
Kaç milyon kuç göç etti o günden sonra
Herkes bir bir terk etti bu şehri
Önce sen gittin, ardından umudum, kuşlar, gökyüzünün maviliği falan işte
Onlar mühim değildi de,
“ Eylül meselesi bizimkisi
İki gonca gül solmuş dalında
Dikenleri batmış bir mazlumun kalbinin tam ortasına
İçim rahat, yinede oradasın ya
Göç etsin gitsin kuşlar isterlerse başka diyarlara.
Seninle güzeldim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!