Figen Güler Şiirleri - Şair Figen Güler

Bastığım her taş, neden bana ait değilmiş gibi?
Ruhum uçarken, kim bağladı ayak bileklerimi?
Gökyüzü çağırıyor beni renk renk ihtimallerle;
Bir ben miyim, yürüdükçe eksiltilen kendine?

HAFIZASI

Gölgelerin hafızası saklar sesleri;
Bir gülüş, bir öğüt, eski nefesleri.
Derin anılara taşınan o an belleği,
Yüreğimde taşırım, unutulmaz hiçbiri.

Dizlerinde morluk, taşlar cebinde,
Çiçek taşıyor ama kalbinin üstünde.
Sesi hafif, kadifemsi, tınısı rüzgar gibi,
Dünya durup durup onu dinliyor sanki.

DİLEKTE

Vardı yüreğimde kocaman sandık,
Anahtarı kayıp, onun kilidi ise kırık.
Kalbim tren garıydı benim sanki,
Bekledim geleni, uğurladım gideni.

Sesimin sustuğu yerde başlar kelâm,
Toz olur zaman, benden gelsin selam.
Görünmez bir kapı açılır sükûtta,
Adımı unuturum, kim olduğumu da.

İÇİN

Ben sana bir anda aşık olmadım;
Önce köşelerine; kendimi çarptım.
Düşmedim, tökezledim yol sandım;
Seni her an el yordamıyla aradım.

Kaç kere denedin,” boşver” lerle kalmayı?
Kaç gece yuttun içindeki fırtınayı?
Kaç parçan eksilirken içinden,
Kendinden bile vazgeçtin bazen…

Kaç kere sildin kendini,

Bir kıvılcım düşer yitik geceme,
Her anın yankısı çalar içime.
Sana dair her fısıltı yıldırım gibi
Geceyi delercesine çarpar sanki.

Dalgalı denizde,
Kâğıttan kayıklar,
Savruldukça etrafa,
Kurtulmayı sayıklar.

Karşıdaki kıyıya

Anılarla dolu her güverte,
Bir gülüş kaldı eski seyirde.
Aşkımı sığdıramam denize,
Ne çabuk beni unuttun, kaptan?